ผลของสารสกัดกวาวเครือแดงต่อหลอดเลือดดำที่แยกจากสายสะดือมนุษย์

Abstract

เตรียมสารสกัดกวาวเครือแดง (Butea superba extract) ด้วยสารละลายเอทานอล 95 เปอร์เซ็นต์ ทำ Thin layer chromatography(TLC) เพื่อแสดงรูปแบบขององค์ประกอบใน สารสกัดหรือ TLC fingerprint ศึกษาฤทธิ์ขยายหลอดเลือดและกลไกการออกฤทธ์ของสารสกัดโดยใช้หลอดเลือดดำที่แยกจากสายสะดือมนุษย์ เริ่มจากการศึกษาฤทธิ์ของสารสกัดกวาวเครือแดงว่าขึ้นกับเซลล์บุหลอดเลือดหรือไม่ โดยใช้ Potassium chloride เป็นสารชักนำให้หลอดเลือดที่มีและไม่มีเซลล์บุผนังหลอดเลือดหดตัว ศึกษาบทบาทของ EDRFs และ EDHFs ในการออกฤทธิ์ของสารสกัดกวาวเครือแดงโดยใช้สารยับยั้ง Nitric oxide synthase (NOS), Cyclooxygenase (COX) และ Potassium Channel Blocker ผลการศึกษาพบว่าสารสกัดกวาวเครือแดงสามารถยับยั้งการหดตัวของหลอดเลือดสายสะดือมนุษย์ที่ถูกกระตุ้นด้วย สารละลาย Potassium chloride (KCl) ความเข้มข้นสูงและสารละลาย Histamine ความสามารถในการยับยั้งของสารสกัดขึ้นกับ ระยะเวลาที่ให้หลอดเลือดสัมผัสกับสารทดสอบก่อนการกระตุ้นให้เกิดการหดตัว และขึ้นกับ ความเข้มข้นของสารสกัด เปอร์เซ็นต์การยับยั้งการหดตัวจะเพิ่มขึ้นเมื่อความเข้มข้นของ สารสกัดเพิ่มขึ้น นอกจากนั้น ยังพบว่าการออกฤทธิ์ยับยั้งการหดตัวของสารสกัดกวาวเครือแดง ต้องอาศัยการทำงานของเยื่อบุหลอดเลือด จากผลการศึกษาบทบาทของ Endothelium-Derived Relaxing Factors (EDRFs) และ Endothelium-Derived Hyperpolarizing Factors (EDHFs) ในการออกฤทธิ์ของสารสกัดที่ยับยั้งการหดตัวของหลอดเลือด พบว่าการหดตัวของหลอดเลือดเกี่ยวข้องกับการสร้าง EDRFs และ EDHFs จากเยื่อบุหลอดเลือดอย่างน้อย 3 เส้นทาง คือ Nitric oxide (NO), Prostacyclin (PGI[subscript 2]) และ Endothelium-Derived Hyperpolarizing Factors (EDHFs) ผลการศึกษาสารสกัดกวาวเครือแดงต่อการออกฤทธิ์ของ Serotonin (5-HT) พบว่าสารสกัดกวาวเครือแดงไม่สามารถยับยั้งการหดตัวของหลอดเลือดที่ได้รับการกระตุ้น ให้หดตัวด้วย 5-HT