พฤติกรรมการสื่อสารเพื่อการสืบทอดภาษาจีนของชาวจีนในเขตชุมชนชาวจีนกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) พฤติกรรมการใช้ภาษาจีนเพื่อการสื่อสารในบริบทต่าง ๆ 2) พฤติกรรมการสื่อสารเพื่อการสืบทอดภาษาจีน ของชาวจีนในชุมชนชาวจีนย่านเยาวราช ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกกับกลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นสมาชิกในครอบครัวชาวจีนในชุมชาวจีนย่านเยาวราช จำนวน 10 ครอบครัว ครอบครัวละ 3 รุ่น ผลการวิจัยพบว่า 1. พฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนในบริบทชีวิตประจำวันมีอยู่ 2 รูปแบบ คือพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนภายในและภายนอกครอบครัวโดยมีทั้งรูปแบบการพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนที่เป็นกิจจะลักษณะ และพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนที่ไม่เป็นกิจจะลักษณะ มีทั้งพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนล้วน ๆ และพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนปนไทย ผ่านรูปแบบประโยคซึ่งมีเนื้อหาที่เกี่ยวข้องกับสภาพความเป็นอยู่ในชีวิตประจำวันและการประกอบอาชีพ 2.พฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนขึ้นอยู่กับทักษะทางภาษาจีนของแต่ละคน จะมีความจริงจังในการสื่อสารภาษาจีนกันมากที่สุดคือ ระหว่างสมาชิก รุ่น 1 กับ รุ่น 1 รองลงมาก็คือ สมาชิกรุ่น 1 กับ รุ่น 2 ส่วนพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนระหว่างรุ่น 1 กับสมาชิกรุ่น 3 ส่วนใหญ่จะเป็นพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนปนไทย และอาจจะไม่มีพฤติกรรมการสื่อสารภาษาจีนระหว่างรุ่น ระหว่างสมาชิกรุ่นที่ 2 กับสมาชิกรุ่นที่ 3 ใน บางครอบครัว 3. พฤติกรรมการสื่อสารเพื่อการสืบทอดภาษาจีนของกลุ่มตัวอย่าง มีทั้งเกิดขึ้นในครอบครัวและนอกครอบครัว ซึ่งมีอยู่ 2 ลักษณะ คือ การสืบทอดแบบทางตรงและทางอ้อม ยกตัวอย่างเช่น การปฏิบัติตนเองเป็นต้นแบบ การสอน การบังคับ การใช้ภาษาจีนในชีวิตประจำวัน การรับสื่อต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับภาษาจีน การโน้มน้าวใจเพื่อให้เห็นถึงความสำคัญของภาษาจีน