ทัศนคติต่อภาษาและการเลือกภาษาของคนไทยอีสานที่มีอายุต่างกัน

Abstract

งานวิจัยนี้ศึกษาทัศนคติของคนไทยอีสานต่อภาษาไทยถิ่นอีสานและภาษาไทยมาตรฐาน และศึกษาการเลือกภาษา โดยเปรียบเทียบความแตกต่างตามอายุ งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิง ปริมาณ และเก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างคนไทยอีสานทั้งหมด 849 คน ซึ่งมี ภูมิลำเนาอยู่ในภาคอีสาน และคิดว่าตนเองมีความเป็นไทยอีสาน ผู้วิจัยแบ่งกลุ่มเป้าหมาย ออกเป็นกลุ่มอายุ 3 กลุ่มคือ กลุ่มอายุน้อย (15-30 ปี ) กลุ่มอายุกลาง (31-45 ปี ) และกลุ่มอายุ มาก (46-60 ปี) ผลการวิเคราะห์พบว่าทัศนคติต่อภาษาแตกต่างกันตามอายุ ไม่ว่ากลุ่มอายุใดก็ตาม คน ไทยอีสานมีทัศนคติทางบวกต่อภาษาไทยถิ่นอีสาน และภาษาไทยมาตรฐาน แต่กลุ่มอายุน้อยมี ทัศนคติทางบวกต่อภาษาไทยมาตรฐานมากกว่าภาษาไทยถิ่นอีสาน และกลุ่มอายุมากมีทัศนคติ ทางบวกต่อภาษาไทยถิ่นอีสานมากกว่าภาษาไทยมาตรฐาน ด้านการเลือกภาษา ผลการวิเคราะห์แสดงว่ามีความแตกต่างกันตามอายุเช่นกัน กล่าวคือ ไม่ว่ากลุ่มอายุใดก็ตาม คนไทยอีสานเลือกใช้ภาษาไทยถิ่นอีสานในสถานการณ์ไม่เป็น ทางการ และเลือกภาษาไทยมาตรฐานในสถานการณ์ทางการ แต่กลุ่มอายุน้อยเลือกภาษาไทย มาตรฐานมากกว่ากลุ่มอื่น ๆ และกลุ่มอายุมากเลือกภาษาไทยถิ่นอีสานมากกว่ากลุ่มอื่น ๆ ผลการวิเคราะห์การเลือกภาษาทำให้สรุปได้ว่า ภาษาไทยถิ่นอีสานอยู่ในภาวะการเปลี่ยน ภาษา กล่าวคือ ขอบเขตที่คนไทยอีสานเลือกใช้ภาษาไทยถิ่นอีสานจะน้อยลงตามเวลา แต่ ภาษาไทยถิ่นอีสานคงยังไม่สูญหายไปในรุ่นของกลุ่มอายุน้อย เพราะกลุ่มอายุน้อยยังมีทัศนคติ ทางบวกต่อภาษาไทยถิ่นอีสาน และยังมีแวดวงที่เลือกใช้ภาษาไทยถิ่นอีสานด้วย