การพัฒนาพฤติกรรมของเด็กออทิสติกโดยใช้วิธีเรื่องราวทางสังคม

Abstract

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงทดลอง โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมของเด็ก ออทิสติกก่อนและหลังการได้รับวิธีเรื่องราวทางสังคม และเพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมของเด็กออ ทิสติกก่อนและหลังการได้รับวิธีเรื่องราวทางสังคม ประชากรที่ใช้ศึกษา คือ เด็กออทิสติกที่เรียนอยู่ ในห้องเรียนโครงการการศึกษาพิเศษ ศูนย์วิจัยเพื่อเด็กที่ต้องการความช่วยเหลือพิเศษ ในระดับชั้น ประถมศึกษาปีที่ 1 และชั้นประถมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ศูนย์วิจัยและพัฒนาการศึกษา ในปีการศึกษา 2552 จำนวน 12 คน โดยใช้แบบประเมิน พฤติกรรมเด็กที่โรงเรียนในแต่ละสถานการณ์ แบบประเมินพฤติกรรมเด็กที่บ้านในแต่ละ สถานการณ์ กิจกรรมเรื่องราวทางสังคม 8 เรื่อง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ( Descriptive Statistic ) ข้อมูลที่ใช้ในการวิเคราะห์ได้แก่ ค่าอัตราส่วนร้อยละ ค่าคะแนนเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ตามความเหมาะสมของชนิดข้อมูล และการเปรียบเทียบพฤติกรรมของเด็ก ออทิสติกก่อนและหลังได้รับการสอนเรื่องราวทางสังคมโดยใช้ Pair t - test ผลการศึกษาพบว่าพฤติกรรมของเด็กออทิสติกจากการประเมินของอาจารย์มีแนวโน้ม ดีขึ้นกว่าเดิมหลังได้รับการสอนเรื่องราวทางสังคมและหลังติดตาม 1 เดือน พฤติกรรมของเด็ก ออทิสติกดีขึ้นกว่าเดิมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ p<.001[superscript *] เด็กออทิสติกส่วนใหญ่ 11 คน จาก 12 คน มีพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ลดลงพฤติกรรมของเด็กออทิสติกจากการประเมินของผู้ปกครองหลังได้รับการสอนเรื่องราวทางสังคมไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทั้งจากการประเมินทันทีและหลังจากติดตามไปเป็นเวลา 1 เดือน