เงินทดแทนในกฎมายแรงงาน

Abstract

แม้ว่าในปัจจุบันนี้จะได้มีมาตรการกำหนดการจ่ายเงินค่าทดแทนจากการประสบอันตรายและการเจ็บป่วยในการทำงานแล้วก็ยังเป็นที่ยอมรับกันว่า อุบัติเหตุหรือการประสบอันตรายนั้นก็ไม่สามารถที่จะขจัดให้หมดสิ้นไปได้ ผู้ใช้แรงงานยังต้องประสบอันตรายอยู่เป็นประจำ วิธีการดังกล่าวเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุในการที่จะลด อุบัติเหตุภยันตรายต่างๆ จำเป็นต้องกำหนดมาตรการในการป้องกันขึ้นทั้งบุคคล เครื่องจักร และสภาพแวดล้อม ซึ่งกรมแรงงานกำลังดำเนินการกำหนดมาตรฐานอย่างเร่งรีบอยู่ และคงจะประกาศออกใช้ในเร็ววันนี้ อย่างไรก็ตามการให้ความช่วยเหลือแก่ผู้ใช้แรงงาน จึงยังมีความจำเป็นที่จะต้องกำหนดให้ผู้ประสบอันตรายได้รับความช่วยเหลือในเรื่องค่าทดแทน และค่ารักษาพยาบาลอยู่นั่นเองซึ่งทุกประเทศในโลกต่างก็เห็นพ้องต้องกันว่าการให้ความสงเคราะห์ในเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องกำหนดให้มีขึ้น จึงได้ตรากฎหมายเกี่ยวกับเงินทดแทนของผู้ประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยเนื่องจากการทำงานไว้และในขณะเดียวกันก็หาวิธีการอื่นๆ เพื่อความมั่นคงทางสังคมเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อไปด้วย ถึงแม้กฎหมายจะได้กำหนดให้นายจ้างจ่ายเงินทดแทน ค่ารักษาพยาบาล และหรือค่าทำศพให้แก่ลูกจ้าง หรือผู้อยู่ในความอุปการะของลูกจ้างที่ได้รับอันตรายหรือเจ็บป่วยจากการทำงานให้แก่นายจ้างแล้วก็ตาม แต่ก็ปรากฏว่าลูกจ้างหรือผู้อยู่ในความอุปการะยังไม่สามารถที่จะได้รับเงินทดแทนโดยรวดเร็วหรือถูกต้องตามกฎหมาย เพราะมีปัญหาและอุปสรรคอยู่มากทั้งในบทบัญญัติอันเป็นเนื้อหาสาระสำคัญของกฎหมายที่ยังมีความบกพร่องอยู่ ตลอดจนการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่และการให้ความร่วมมือของผู้ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจำเป็นที่จะต้องได้รับการปรับปรุงและแก้ไขในด้านต่างๆ ให้ดีขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งบทบัญญัติของกฎหมายเป็นสิ่งสำคัญประการแรกที่จะต้องได้รับการแก้ไข จึงได้จัดทำวิทยานิพนธ์เล่มนี้ขึ้น โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะพิจารณาหาข้อบกพร่องของกฎหมายค่าทดแทนฉบับปัจจุบันโดยละเอียด เพื่อนำเสนอปรับปรุงแก้ไขกฎหมายค่าทดแทนต่อไป ในการพิจารณาหาข้อบกพร่องนี้ได้ดำเนินการวิเคราะห์บทบัญญัติของกฎหมายเงินทดแทนและปัญหาในด้านปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ในปัจจุบัน โดยศึกษาเปรียบเทียบกับหลักสากลขององค์การการการกรรมกรระหว่างประเทศ (ILO) และกฎหมายของประเทศอินเดีย, ญี่ปุ่น และสิงคโปร์ รวมทั้งได้จัดทำแบบสอบถาม (Questionnaire) สำรวจความคิดเห็นของผู้ที่เกี่ยวข้อง คือ นายจ้าง, ลูกจ้างในสถานประกอบการประเภทอุตสาหกรรม พานิชยกรรม และขนส่งขนาดใหญ่ ขนาดกลาง และขนาดเล็ก ในกรุงเทพมหานคร รวมทั้งความคิดเห็นของผู้ทรงคุณวุฒิในด้านค่าทดแทน เพื่อพิจารณาหามาตรการและแนวคิดที่ดีในเรื่องค่าทดแทนที่เหมาะสมกับประเทศไทย มาปรับปรุงกฎหมายค่าทดแทนฉบับปัจจุบันให้ดียิ่งขึ้น ซึ่งปรากฏผลว่ากฎหมายเงินทดแทนฉบับปัจจุบันของประเทศไทย รวมทั้งการดำเนินงานด้านค่าทดแทนในปัจจุบันนี้ยังมีปัญหาและข้อบกพร่องอยู่มาก เป็นต้นว่า เรื่องเกี่ยวกับขอบเขตการบังคับใช้ของกฎหมายในส่วนที่เกี่ยวกับประเภท, ขนาดของกิจการ, ประเภทนายจ้าง, ประเภทลูกจ้างที่อยู่ในข่ายบังคับกฎหมาย, ลักษณะของการประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยที่จะมีสิทธิได้รับค่าทดแทน, ผู้มีสิทธิได้รับประโยชน์ทดแทน, ชนิด, อัตราของประโยชน์ทดแทนที่ลูกจ้างจะได้รับ, การพิจารณาเงินทดแทนของเจ้าหน้าที่, การดำเนินงานกองทุนเงินทดแทน ตลอดจนสภาพบังคับของกฎหมายที่จะต้องแก้ไขและปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น โดยพิจารณานำบทบัญญัติที่เหมาะสมของประเทศอินเดีย, ญี่ปุ่น และสิงคโปร์ ในเรื่องต่างๆ ที่ของประเทศไทยยังบกพร่องอยู่มาปรับใช้ เพื่อที่ประเทศไทยจะได้มีมาตรการที่ดีและเหมาะสมสำหรับดำเนินด้านค่าทดแทนเมื่อลูกจ้างประสบอันตรายหรือเจ็บป่วยในการทำงานให้แก่นายจ้างอย่างสมบูรณ์และได้ผลดีที่สุด