การสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองของกลุ่มหญิงรักหญิง

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบลักษณะของการสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองต่อครอบครัวและสังคมของกลุ่มหญิงรักหญิงที่มีความแตกต่างกันในด้านอายุ อาชีพ รูปแบบการสื่อสารในครอบครัว วิธีการสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองและผลงานวิจัยเรื่องนี้เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพประกอบด้วยการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกและการสังเกตการณ์แบบไม่มีส่วนร่วม กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาจะเป็นหญิงรักหญิงจำนวนทั้งสิ้น 30 ราย ที่มีอายุระหว่าง 21- 50 ปี เฉพาะที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานครเท่านั้น ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างจะมีการเปิดเผยตนเองทั้งต่อครอบครัวและสังคมมากที่สุดในช่วงวัยรุ่น นอกจากนี้ครอบครัวที่มีการสื่อสารแบบเปิดและแบบปล่อยนั้นจะเอื้อต่อกลุ่มหญิงรักหญิงส่วนใหญ่ให้มีการเปิดเผยตนเองได้ง่ายกว่าครอบครัวที่มีการสื่อสารแบบปิด ด้านอาชีพนั้นพบว่ากลุ่มตัวอย่างที่มาจากอาชีพที่ง่ายต่อการเปิดเผยตนเองเช่น นักศึกษา พนักงานบริษัทเอกชน และธุรกิจส่วนตัวนั้นจะไม่ค่อยมีอุปสรรคในการเปิดเผยตนเอง ทำให้สามารถเปิดเผยตนเองได้ง่ายกว่าทั้งการเปิดเผยทางตรงและทางอ้อม ส่วนการที่ครอบครัวและสังคมจะยอมรับได้นั้นก็มาจากวิธีการสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองที่เหมาะสม สอดคล้องกับบรรทัดฐานของคนในครอบครัวและสังคม ซึ่งส่วนใหญ่แล้วจะสามารถยอมรับได้ปานกลาง นอกจากนี้ยังพบว่าไม่มีวิธีการสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองวิธีใดที่เหมาะสมที่สุด เพราะต่างก็ต้องอาศัยการวิเคราะห์สถานการณ์และพิจารณาถึงบริบทสภาพแวดล้อมของครอบครัวและสังคมเป็นจุดสำคัญ แต่กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่นั้นมักจะเลือกเปิดเผยตนเองทางอ้อมก่อนเสมอโดยจะสื่อสารออกมาทางอวัจนภาษา ส่วนวิธีการสื่อสารเพื่อการเปิดเผยตนเองในทางตรงนั้นจะขึ้นอยู่กับความเหมาะสมและความสำคัญของบุคคลที่กลุ่มตัวอย่างมีปฏิสัมพันธ์ด้วย