Please use this identifier to cite or link to this item:
https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/21764
| Title: | A comparative study of the directional complement "GUO" in Mandarin Chinese and its Thai equivalents |
| Other Titles: | การศึกษาเปรียบเทียบคำเสริมกริยาบอกทิศทาง "GUO" ในภาษาจีนกลางกับคำภาษาไทยในลักษณะเดียวกัน |
| Authors: | Teeraparp Predeepoch |
| Advisors: | Jintana Thunwaniwat Barton |
| Other author: | Chulalongkorn University. Faculty of Art |
| Advisor's Email: | Jintana.T@Chula.ac.th |
| Subjects: | Chinese language -- Verb Thai language -- Verb |
| Issue Date: | 2007 |
| Publisher: | Chulalongkorn University |
| Abstract: | บทคัดย่อภาษาจีน |
| Other Abstract: | การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาความหมายและการใช้คำเสริมกิริยาบอกทิศทาง “GUO” ซึ่งรวมถึงคำ“GUOLAI”และ“GUOQU”ด้วย และเพื่อศึกษาเปรียบเทียบความหมายและการใช้คำเสริมกิริยาบอกทิศทาง “GUO” “GUOLAI” และ “GUOQU” กับคำภาษาไทยในลักษณะเดียวกัน ผลการวิจัยพบว่า ความหมายของคำเสริมกิริยาบอกทิศทาง “GUO” “GUOLAI” และ “GUOQU” สามารถแบ่งเป็น ๒ ความหมาย คือ ความหมายโดยตรง และความหมายโดยนัย ส่วนวิธีการใช้พบว่า ก)โครงสร้างประโยคของ “GUO” มี 6 แบบ 1)ส่วนโครงสร้างประโยคของ “GUOLAI” และ “GUOQU” มี 15 แบบ และ 14 แบบตามลำดับ 2)ตำแหน่งบทกรรมของ “GUO” ต้องตามหลังคำเสริมกิริยาเท่านั้น ส่วนตำแหน่งบทกรรมของ “GUOLAI” และ “GUOQU” สามารถวางได้ 3 ตำแหน่งคือ ข้างหน้า ข้างหลัง และ ตรงกลางของคำเสริมกิริยา 3)ตำแหน่งปัจจัย “LE” ของ “GUO” ต้องอยู่หลังคำเสริมกิริยา หรือท้ายประโยคเท่านั้น ส่วนตำแหน่งปัจจัย “LE”ของ “GUOLAI” และ “GUOQU” วางได้ 2 ตำแหน่งคือ ด้านหน้า และหลังของคำเสริมกิริยา 4) การใช้คำเสริมกิริยาบอกทิศทาง “GUO” “GUOLAI” และ “GUOQU” ในโครงสร้างคำเสริมกิริยาบอกความเป็นไปได้ พบทั้งในความหมายโดยตรง และความหมายโดยนัยสำหรับผลการศึกษาเปรียบเทียบคำเสริมกิริยาบอกทิศทาง “GUO” “GUOLAI” และ “GUOQU” กับคำภาษาไทยในลักษณะเดียวกันพบว่า ในด้านความหมาย เมื่อ“GUO” “GUOLAI” และ “GUOQU” แปลเป็นภาษาไทยแล้ว มีลักษณะดังนี้ คือ 1)ภาษาจีนและภาษาไทยใช้คำเสริมกิริยาตรงกัน 2)คำเสริมกิริยาที่ใช้ในภาษาจีนและภาษาไทยไม่ตรงกัน 3)ภาษาจีนใช้คำเสริมกิริยา แต่ภาษาไทยไม่ใช้ ส่วนด้านวิธีการใช้ มีลักษณะดังนี้ 1)โครงสร้างประโยคในภาษาจีนและภาษาไทยมีทั้งความเหมือนและความต่าง 2) ตำแหน่งบทกรรมในภาษาจีนและภาษาไทยเหมือนกัน 3) ปัจจัย “LE” เมื่อปรากฏร่วมกับคำเสริมกิริยาบอกทิศทาง “GUO” “GUOLAI” และ “GUOQU” ในประโยคเดียวกัน ตำแหน่งในภาษาจีนและภาษาไทย มีทั้งความเหมือนและความต่าง 4)การใช้คำเสริมกิริยาบอกทิศทางในโครงสร้างคำเสริมกิริยาบอกความเป็นไปได้ พบทั้งในภาษาจีนและภาษาไทย แต่โครงสร้างต่างกัน |
| Description: | Thesis (M.A.)--Chulalongkorn University, 2007 |
| Degree Name: | Master of Arts |
| Degree Level: | Master's Degree |
| Degree Discipline: | Chinese as a Foreign Language |
| URI: | http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/21764 |
| URI: | http://doi.org/10.14457/CU.the.2007.1561 |
| metadata.dc.identifier.DOI: | 10.14457/CU.the.2007.1561 |
| Type: | Thesis |
| Appears in Collections: | Arts - Theses |
Files in This Item:
| File | Description | Size | Format | |
|---|---|---|---|---|
| Teeraparp.pdf | 1.32 MB | Adobe PDF | View/Open |
Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.