ลักษณะวรรณกรรมภาคเหนือ

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาค้นคว้ารวบรวมงานของนักเขียนสมัยต่าง ๆ ในภาคเหนือแล้วนำมาวิพากษ์วิจารณ์ในด้านความไพเราะ เนื้อเรื่องคติธรรม ลักษณะคำประพันธ์ที่ใช้และอิทธิพลที่ได้รับจากภาคกลางในด้านภาษาและวรรณกรรม วิทยานิพนธ์เรื่องนี้แบ่งออกเป็น 5 บท บทแรกเป็นบทนำกล่าวถึงประวัติศาสตร์และความเป็นมาของภาคเหนือในด้านที่เกี่ยวกับวัฒนธรรมและวรรณกรรม บทที่ 2 กล่าวถึงงานและนักเขียน ตอนแรกได้กล่าวถึงวรรณกรรมที่เกิดขึ้นหลังการสังคายนาพระธรรมวินัยครั้งที่ 8 เมื่อ พ.ศ. 2020 ที่จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งเป็นวรรณกรรมที่มีอายุมากที่สุดเท่าที่ค้นพบ ส่วนมากเป็นวรรณกรรมทางศาสนาและประวัติศาสตร์และแต่งเป็นภาษาบาลี วรรณกรรมที่กล่าวถึงต่อจากนี้ส่วนมากเป็นเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ และแต่งเป็นโคลงสี่สุภาพ วรรณกรรมในยุคหลัง ที่สุดเนื้อเรื่องมีทั้งแบบชาดกและเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ มักเป็นซอและค่าวซอ บทที่ 3 กล่าวถึงลักษณะคำประพันธ์ที่ใช้ในวรรณกรรมภาคเหนือ และเปรียบเทียบลักษณะคำประพันธ์บางชนิดของภาคกลางและภาคเหนือ บทที่ 4 กล่าวถึงอิทธิพลของภาษาและวรรณกรรมภาคกลางที่มีต่อวรรณกรรมภาคเหนือ บทที่ 5 บทสรุป