กิริยาอาขยาตในบาลีไวยากรณ์มูลกัจจายน์

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้มีความมุ่งหมายเพื่อจะศึกษาความเป็นมาของคัมภีร์มูลกัจจายน์ และการใช้คัมภีร์นี้ในการศึกษาภาษาบาลีในประเทศไทยในสมัยโบราณ ตลอดจนเปรียบเทียบให้เห็นความคล้ายคลึงและความแตกต่างของคัมภีร์นี้กับคัมภีร์ไวยากรณ์บาลีอื่นๆ ที่รู้จักกันอยู่ในประเทศไทย นอกจากนี้ผู้เขียนได้นำตัวสูตร วุตติ และอุทาหรณ์ของสูตรที่ว่าด้วยกริยาอาขยาต พร้อมด้วยคำแปลมารวมไว้ในวิทยานิพนธ์นี้ โดยจัดทำคำอธิบายเพิ่มเติมให้ชัดเจนยิ่งขึ้น และได้รวบรวมกิริยาอาขยาตที่ใช้ในภาคกิริยาอาขยาตของคัมภีร์นี้มารวมรวมไว้ในตอนท้ายด้วย ผู้เขียนได้รวบรวมหลักฐานข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับคัมภีร์นี้จากกระแสต่างๆ หลายกระแสด้วยกัน ทั้งที่เป็นลายลักษณ์อักษร และที่เป็นมุขปาฐะ โดยอาศัยคำบอกเล่า จากพระภิกษุตามวัดต่างๆ ในกรุงเทพฯ และหัวเมือง และจากนักปราชญ์ทางภาษาบาลี ผู้ศึกษาวิชานี้มาตามระบบเก่า และยังได้รวบรวมข้ออ้างอิงตามคัมภีร์ต่างๆ ตลอดจนข้อเขียนต่างๆ ที่กล่าวพาดพิงถึงวิธีการศึกษาภาษาบาลีในประเทศไทยตามระบบเก่าด้วย บทแรกของวิทยานิพนธ์นี้ กล่าวถึงความเป็นมาของปัญหา และเป็นบทนำที่กล่าวถึงการศึกษาวิชาภาษาบาลีในประเทศไทยโดยทั่วไป บทที่2 เป็นคำบรรยายถึงประวัติของคัมภีร์มูลกัจจายน์โดยเปรียบเทียบกับคัมภีร์อื่น และวิธีการศึกษาภาษาบาลีในประเทศไทยสมัยโบราณโดยเฉพาะ บทที่ 3 เป็นคำแปลและอธิบายสูตรต่างๆ ของคัมภีร์มูลกัจจายน์ภาคที่ 5 โดยแยกวิภัตติปัจจัยออกให้ปรากฏ แล้วจัดไว้เป็นหมวดหมู่ตามลำดับอักษร ส่วนบทสุดท้าย เป็นบทสรุปและเสนอแนะ โดยที่ผู้เขียนได้เสนอให้ผู้สนใจในการศึกษาทางวิชาภาษาบาลีในประเทศไทย ทำการวิจัยต่อไปในลักษณะอื่นๆ ที่มีคัมภร์มูลกัจจายน์ เพื่อจะให้การศึกษาคัมภีร์นี้เป็นไปโดยสมบูรณ์ เพื่อที่จะสามารถใช้เป็นหลักฐานประกอบการศึกษาต่อไปในอนาคตด้วย