อิทธิพลของการจัดลำดับส่วนประกอบของประโยคประเภทเสริม ในประโยคบอกเล่าต่อการรับรู้ภาษาพูด

Abstract

Perception

ศึกษาอิทธิพลของการจัดลำดับส่วนประกอบของประโยคเสริมในประโยคบอกเล่าที่มีต่อการรับรู้ภาษาพูด กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ปีการศึกษา 2518 จำนวน 72 คน โดยแบ่งออกเป็น 24 กลุ่มๆ ละ 3 คน ในการทดลองใช้วิธีดำเนินการทดลองทีละกลุ่มโดยฟังประโยคทดสอบจากเครื่องบันทึกเสียง ประโยคทดสอบประกอบด้วยประโยคบอกเล่าซึ่งมีการจัดลำดับส่วนประกอบของประโยคประเภทเสริม 4 ชนิด ได้แก่ ประโยคมูลฐาน หน่วยเสริมบอกเวลา หน่วยเสริมบอกสถานที่ และหน่วยเสริมพิเศษ แตกต่างกันไป 24 แบบ และมีเสียงแทรกรบกวนสอดแทรกในประโยคทดสอบในอัตราความถี่ที่ทำให้การฟังยากขึ้น หลังจากการเสนอประโยคทดสอบซึ่งมีเสียงแทรกรบกวนอยู่ ผู้วิจัยได้เว้นช่องว่างไว้ 20 นาที เพื่อให้ผู้รับการทดสอบตอบสิ่งที่ได้รับฟังลงบนกระดาษบันทึกข้อมูล ในการตรวจให้คะแนนแบ่งออกเป็น 2 วิธี วิธีแรกถ้าคำตอบนั้นถูกต้องทั้งประโยค ได้ 1 คะแนน ตอบผิดได้ 0 คะแนน อีกวิธีหนึ่งถ้าตอบส่วนประกอบของประโยค 1 ส่วนถูกได้ 1 คะแนน ตอบผิดได้ 0 คะแนน นำคะแนนที่ได้มาหาค่าเฉลี่ย วิเคราะห์ความแปรปรวนและวิเคราะห์ไคสแควร์ แบบของการจัดลำดับส่วนประกอบของประโยค รวมทั้งชนิดและตำแหน่งของส่วนประกอบของประโยค ที่มีอิทธิพลต่อการรับรู้ภาษาพูด ผลการวิเคราะห์ข้อมูลพบว่า (1) การจัดเรียงลำดับส่วนประกอบของประโยคทั้ง 4 ประเภท ได้แก่ ประโยคมูลฐาน หน่วยเสริมพิเศษ หน่วยเสริมบอกเวลา และหน่วยเสริมบอกสถานที่ ในประโยคบอกเล่ามีอิทธิพลต่อการรับรู้ภาษาพูด (2) การรับรู้ภาษาพูดจากประโยคมูลฐานอีกว่าการรับรู้จากส่วนประกอบอื่นๆ ของประโยค (3) ลักษณะประโยคที่ช่วยให้การรับรู้ภาษาพูดง่ายขึ้นมีลักษณะการเรียงลำดับ ส่วนประกอบของประโยค ดังนี้ สพ ม สว สส หน่วยเสริมพิเศษ ประโยคมูลฐาน หน่วยเสริมบอกเวลา หน่วยเสริมบอกสถานที่ สว ม สส สพ หน่วยเสริมบอกเวลา ประโยคมูลฐาน หน่วยเสริมบอกสถานที่ หน่วยเสริมพิเศษ