รูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธิพิสัย ในผลสัมฤทธิ์วิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้น

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษารูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธิพิสัยแบบ Simple linear ในการอธิบานลำดับขั้นการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในกรุงเทพมหานคร โดยศึกษาและเปรียบเทียบการอธิบายลำดับขั้นการเรียนรู้วิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนต้นในกรุงเทพมหานครจาก 3 รูปแบบ คือ Simple linear model, Miller's model และ Wright's model ความสามารถในการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยแบ่งเป็น 6 ด้าน คือ ความจำ ความเข้าใจ การนำไปใช้ การวิเคราะห์ การสังเคราะห์และประเมินค่า กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยคือนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ในกรุงเทพมหานคร จำนวน 642 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบวัดผลสัมฤทธิ์วิชาคณิตศาสตร์ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิเคราะห์เส้นทางโดยใช้เทคนิคการประเมินค่าพารามิเตอร์แบบ Partial Least Squares ในการเปรียบเทียบรูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยแต่ละรูปแบบกับข้อมูลเชิงประจักษ์กับรูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยแบบเต็มรูป ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. รูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยรูปแบบที่ 1 (Simple linear model) รูปแบบที่ 2 (Miller's model) และรูปแบบที่ 3 (Wright's model) สามารถอธิบายลำดับขั้นการเรียนรู้ของข้อมูลเชิงประจักษ์ได้ประมาณร้อยละ 54, 55 และ 57 ตามลำดับ ทั้ง 3 รูปแบบอธิบายข้อมูลเชิงประจักษ์ได้น้อยกว่ารูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยแบบเต็มรูปแบบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 2. รูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ที่อธิบายข้อมูลเชิงประจักษ์ได้ไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติจากรูปแบบเต็มรูป คือ รูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยรูปแบใหม่ คล้ายกับรูปแบบเต็มรูปคือ ความสามารถระดับต้นส่งผลทั้งทางตรงและทางอ้อมไปยังความสามารถระดับสูง แต่ต่างกันที่ความสามารถปลายทางของรูปแบบใหม่มี 2 ด้านคือ ความสามรถด้านการสังเคราะห์ และความสามารถด้านการประเมินค่า รูปแบบโครงสร้างของลำดับขั้นการเรียนรู้ด้านพุทธพิสัยรูปแบบใหม่อธิบายข้อมูลเชิงประจักษ์ได้ประมาณน้อยละ 73 หรือคิดเป็นร้อยละ 98 ของรูปแบบเต็มรูป