การกำจัดสีน้ำกากส่าโดยยีสต์

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อคัดเลือกหายีสต์ที่มีประสิทธิภาพสูงในการกำจัดสีน้ำกากส่าที่คัดเลือกได้และทำการจำแนกชนิดของยีสต์ที่คัดเลือกได้ ได้ดำเนินการแยกยีสต์จากแหล่งต่างๆ ได้แก่ ดินและน้ำที่มีกิจกรรมเกี่ยวกับน้ำกากส่า ผลไม้ ดอกไม้ และในอากาศ ได้ยีสต์ทั้งสิ้น 87 สายพันธุ์ นำมาทดสอบแปรผันปริมาณคาร์บอน ไนโตรเจน และค่าความเป็นกรด-ด่างในอาหารเลี้ยงเชื้อผสมน้ำกากส่าสังเคราะห์ พบว่ายีสต์สายพันธุ์ YM50 มีประสิทธิภาพสูงสุด โดยสามารถกำจัดสีน้ำกากส่าสังเคราะห์ในอาหารเลี้ยงเชื้อที่ผสมน้ำกากส่าสังเคราะห์ได้ 34.83 เปอร์เซ็นต์ที่ปริมาณกลูโคส 0.5 เปอร์เซ็นต์ เปปโตน 0 เปอร์เซ็นต์ และค่าความเป็นกรด-ด่างเท่ากับ 3.5 และสามารถลดความเข้มสีของน้ำกากส่าจากโรงงานสุราที่ผ่านการฆ่าเชื้อและไม่ผ่านการฆ่าเชื้อได้ 6.94 เปอร์เซ็นต์ในวันที่ 20 และ 13.59 เปอร์เซ็นต์ในวันที่ 15 ตามลำดับ เมื่อนำน้ำกากส่าจากโรงงานสุรามาทำการปรับสภาวะให้เหมาะสม พบว่าYM50 สามารถลดความเข้มสีของน้ำกากส่าปรับสภาพจากโรงงานสุราที่ผ่านการฆ่าเชื้อและไม่ผ่านการฆ่าเชื้อได้ 32.20 เปอร์เซ็นต์ในวันที่ 5 และ 23.16 เปอร์เซ็นต์ในวันที่ 1 ตามลำดับ เมื่อนำไปทดสอบการเจริญบนอาหารแข็ง อาหารเหลว เพื่อศึกษาลักษณะ รูปร่าง ขนาด สี ของเซลล์และโคโลนี ด้วยกล้องจุลทรรศน์และกล้องจุลทรรศน์อิเล็คตรอน พบว่าเมื่อเลี้ยง YM50 บนอาหารแข็ง จะได้เซลล์มีรูปทรงคล้ายไข่ หรือทรงรี ขนาดเท่าๆ กัน อยู่รวมกันเป็นกลุ่ม มีการสืบพันธุ์โดยการแตกหน่อ (budding) รอบขั้วของเซลล์ โดยที่หน่อใหม่นั้นจะติดอยู่กับหน่อเดิม และไม่พบเซลล์สืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ แต่เมื่อเลี้ยงเชื้อ YM50 บทอาหารเหลว จะได้เซลล์ของ YM50 ออกมาลักษณะเป็นท่อนยาว เรียงต่อกันลักษณะคล้ายเส้นใยเทียม (pseudomycelium) เห็นได้อย่างชัดเจน นอกจากนี้ เซลล์ยังมีความยาวมากกว่าเซลล์ที่เจริญบนอาหารแข็ง YM (YMPDA) นอกจากนี้เมื่อทำการเปรียบเทียบสีของไซโตพลาสซึมระหว่าง YM50 ที่เจริญในอาหารเลี้ยงเชื้อเหลวที่ผสมน้ำกากส่าและไม่ผสมนั้น พบว่าสีของไซโตพลาสซึมในเซลล์ที่เลี้ยงในอาหารเลี้ยงเชื้อที่ผสมน้ำกากส่านั้นเข้มกว่าเซลล์ที่เลี้ยงในอาหารปกติ เมื่อทดสอบการใช้คาร์บอนชนิดต่างๆ เพื่อจัดจำแนกชนิด พบว่ายีสต์ที่คัดเลือกได้อยู่ในกลุ่มของ Candida sp