แนวทางการสร้างแบบประเมินค่าการประหยัดพลังงานในส่วนผนังอาคาร

Abstract

อาคารที่มีการติดตั้งระบบปรับอากาศ สูญเสียพลังงานที่ใช้ในการปรับอากาศไปกับผนังอาคารเป็นส่วนใหญ่ การศึกษานี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อหาตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อการใช้พลังงานในอาคารของส่วนที่เป็นผนังทึบและนำมาสร้างเป็นดัชนีในการประเมินค่าประสิทธิภาพของอาคารบ้านพักอาศัยในกรณีปรับอากาศ ขั้นตอนการวิจัยประกอบด้วย การศึกษาอิทธิพลที่เกี่ยวกับพฤติกรรมการถ่ายเทความร้อนของผนังทึบตัวแปรที่มีอิทธิพลในการป้องกันความร้อนของผนังอาคาร และตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อภาระการทำความเย็นของระบบปรับอากาศโดยเลือกผนังทึบที่มีการใช้งานทั่วไปในปัจจุบันมาทำการศึกษา นำผลที่ได้จากการวิเคราะห์มาสร้างเป็น 5 ระดับคะแนน โดยเริ่มจากระดับคะแนน 1 แสดงศักยภาพในการประหยัดพลังงานต่ำสุด จนถึงระดับคะแนน 5 แสดงศักยภาพในการประหยัดพลังงานสูงสุด ผลจากการศึกษาพบว่าค่าสัมประสิทธิ์การถ่ายเทความร้อนเป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อค่าภาระการทำความเย็นที่เกิดจากผนังทึบมากที่สุด คือ และสัดส่วนของพื้นที่ผนังทึบต่อพื้นที่ใช้สอย ทิศทางของผนังทึบ และลักษณะการซ้อนชั้นของฉนวนกับวัสดุผนังทึบ เป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลรองลงมาตามลำดับ จากการทดสอบแบบประเมินกับอาคารบ้านพักอาศัยที่ใช้ระบบผนังทั่วไป จะมีค่าภาระการทำความเย็นต่อพื้นที่ติดตั้ง 17.24 Btu/h-ft² ถึง 59.95 But/h-ft² มีระดับคะแนนตั้งแต่ระดับคะแนน 3 ถึงระดับคะแนน 1 ซึ่งถือว่ามีประสิทธิภาพในการประหยัดพลังงานต่ำ ส่วนอาคารพักอาศัยที่มีการคำนึงถึงการเลือกใช้ผนังอาคารและการออกแบบที่เน้นการประหยัดพลังงาน พบว่ามีค่าภาระการทำความเย็นต่อพื้นที่อยู่ที่ 2.88 Btu/h-ft² อยู่ที่ระดับคะแนน 5 ซึ่งถือว่ามีประสิทธิภาพในการประหยัดพลังงานสูงสุด การเลือกใช้ผนังอาคารที่เหมาะสมกับประเทศไทยจำเป็นต้องเลือกใช้วัสดุที่มีความต้านทานความร้อนสูง เช่น ผนังระบบฉนวนป้องกันความร้อน เพื่อเป็นการลดการใช้พลังงานที่เกิดจากส่วนผนังอาคารของเครื่องปรับอากาศ และหลีกเลี่ยงวัสดุที่มีค่าความต้านทานความร้อนต่ำ และมีการสะสมความร้อนในตัววัสดุสูง เช่น ผนังก่ออิฐฉาบปูน ผนังไม้ นอกจากการคำนึงถึงการเลือกใช้วัสดุแล้ว การออกแบบพื้นที่ส่วนผนังทึบและตำแหน่งทิศทางก็มีผลในการช่วยลดค่าภาระการทำความเย็นอีกด้วย