พัฒนาการทางจริยธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษา ในภาคใต้

Abstract

การวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพัฒนาการทางจริยธรรมตามทฤษฎีการให้เหตุผลเชิงจริยธรรมของโคลเบอร์กในกลุ่มนักเรียนมัธยมศึกษา 2 กลุ่มที่มีเพศ ระดับชั้น และสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมทีแตกต่างกัน โดยใช้แบบสอบเดอะดีไฟนิ่งอิชชูส์เทสต์ของเรสต์ซึ่งพัฒนามาจากแบบวัดจริยธรรมของโคลเบอร์ก กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชายหญิงจำนวน 480 คน ซึ่งกำลังศึกษาอยู่ในชั้นมัยมศึกษาปีที่ 2 และมัธยมศึกษาปีที่ 5 จาก 10 โรงเรียนในภาคใต้ กลุ่ละมตัวอย่างจัดเข้าตามระดับสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมโดยใช้ดัชนี 3 ตัว คือ การศึกษาของบิดา อาชีพของบิดา และรายได้ของบิดามารดา นำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์หาค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบความมีนัยสำคัญของความแตกต่างของค่าสถิติดังกล่าวด้วยวิธีวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสามทาง ผลการวิจัยปรากฏว่า 1. นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 5 มีพัฒนาการทางจริยธรรมสูงกว่านักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. นักเรียนมัธยมศึกษาเพศชายและเพศหญิงมีพัฒนาการทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. นักเรียนมัธยมศึกษาที่สถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมระดับสูงและระดับต่ำมีพัฒนาการทางจริยธรรมไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. พบปฏิสัมพันธ์ร่วมระหว่างระดับชั้นและสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 5. พบปฏิสัมพันธ์ร่วมระหว่างระดับชั้น เพศและสถานภาพทางเศรษฐกิจสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01