ปฏิสัมพันธ์ของติวเตอร์ และ วิธีการมอบหมายภาระงานในการเรียนโดยใช้ปัญหาง่ายและยากเป็นหลักบนเว็บที่มีต่อลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษาวิทยาลัยพลศึกษา

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาปฏิสัมพันธ์ของติวเตอร์และวิธีการมอบหมายภาระงานในการเรียนโดยใช้ปัญหาง่ายและยากเป็นหลักบนเว็บ ที่มีต่อลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองของนักศึกษาวิทยาลัยพลศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ศึกษาเฉพาะกลุ่มนักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาการศึกษา ชั้นสูง เอกพลศึกษาจากวิทยาลัยพลศึกษาในภาคตะวันออกเฉียงเหนือจำนวนทั้งหมด 180 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของคะแนนแบบวัดลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง วิเคราะห์หาค่าความแปรปรวนแบบสองทาง (Two-Way Anaylsis of Variance) ของติวเตอร์ และวิธีการมอบหมายภาระงานในปัญหาง่ายและปัญหายากของการเรียนโดยใช้ปัญหาเป็นหลักบนเว็บที่ระดับนัยสำคัญ .05 ทดสอบความแตกต่างของคะแนนแบบวัดลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองระหว่างปัญหาง่ายและปัญหายาก ของการเรียนโดยใช้ปัญหาเป็นหลักบนเว็บ ด้วยสถิติทดสอบค่าที่ (t-test Dependent) ที่ระดับนัยสำคัญ .05 ผลการวิจัยได้ข้อสรุปดังนี้ ติวเตอร์ที่ต่างกันและการมอบหมายภาระงานที่แตกต่างกันในการเรียนโดยใช้ปัญหาง่ายและยากเป็นหลักบนเว็บไม่มีผลต่อลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง ไม่มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างติวเตอร์และการมอบหมายภาระงานในการเรียนโดยใช้ปัญหาง่ายและยากเป็นหลักบนเว็บที่มีผลลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเอง และปัญหายากก่อให้เกิดลักษณะการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองมากกว่าปัญหาที่ง่ายในการเรียนโดยใช้ปัญหาเป็นหลักบนเว็บ