การเข้าร่วมกลุ่มช่วยเหลือตัวเองกับพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเข้าร่วมกลุ่มช่วยเหลือตนเองกับการรับรู้เรื่องการป้องกันโรคเอดส์และพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ของผู้ติดเชื้อเอชไอวี เลือกตัวอย่างแบบเจาะจง จำนวนทั้งสิ้น 400 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยให้กลุ่มตัวอย่างตอบแบบสอบถามด้วยตนเอง ตัวแปรการรับรู้เรื่องการป้องกันโรคเอดส์ ประกอบด้วยตัวแปรย่อย 4 ตัวแปร ได้แก่ การรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดโรคเอดส์ การรับรู้ความรุนแรงของโรคเอดส์ การรับรู้ประโยชน์ของการป้องกันโรคเอดส์ และการรับรู้อุปสรรคของการป้องกันโรคเอดส์ และตัวแปรพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ประกอบด้วย ตัวแปรย่อย 2 ตัวแปร ได้แก่ พฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ระดับปฐมภูมิและพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ระดับทุติยภูมิ ตัวแปรแต่ละตัวสร้างจากข้อคำถามที่ได้ผ่านการทดสอบความน่าเชื่อถือ (Reliability) โดยการคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟา (alpha-coefficient) ด้วยวิธีของครอนบาซ (cronbach) และหาความเที่ยงตรง (Validity) ว่าสามารถนำมาใช้เก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างได้ การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างการเข้าร่วมกลุ่มช่วยเหลือตนเองกับการรับรู้เรื่องการป้องกันโรคเอดส์ และพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ เมื่อนำภูมิหลังของประชากรมาเป็นตัวแปรคุม โดยการวิเคราะห์การจำแนกพหุ พบว่า ความสัมพันธ์เป็นไปตามสมมุติฐานที่ตั้งไว้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยที่การเข้าร่วมกลุ่มช่วยเหลือตนเองร่วมกับภูมิหลังของประชากร สามารถอธิบายความผันแปรของการรับรู้โอกาสเสี่ยงต่อการเกิดโรคเอดส์ได้ร้อยละ 18.4, การรับรู้ความรุนแรงของโรคเอดส์ได้ร้อยละ 8.2, การรับรู้ประโยชน์ของการป้องกันโรคเอดส์ได้ร้อยละ 12.3 และการรับรู้อุปสรรคของการป้องกันโรคเอดส์ได้ร้อยละ 13.6 และการเข้าร่วมกลุ่มช่วยเหลือตนเองร่วมกับภูมิหลังของประชากร และการรับรู้เรื่องการป้องกันโรคเอดส์ สามารถอธิบายความผันแปรของพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ระดับปฐมภูมิได้ร้อยละ 42.0 และอธิบายความผันแปรของพฤติกรรมป้องกันโรคเอดส์ระดับทุติยภูมิได้ร้อยละ 25.4