การศึกษาอุปสงค์การประกันชีวิตของครัวเรือนในประเทศไทย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาถึงปัจจัยที่กำหนดการตัดสินใจทำกรมธรรม์ประกันชีวิตและอุปสงค์ต่อเบี้ยกรมธรรม์ประกันชีวิตโดยตรง ซึ่งทำการศึกษาโดยแยกออกเป็นในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลกับนอกเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล โดยใช้ข้อมูลภาคขัดขวางจากโครงการสำรวจการออมของธนาคารแหล่งประเทศไทย ปี 2535/36จากผลการศึกษาโดยแบบจำลองโลจิต (Log it model) พบว่า ปัจจัยที่กำหนดการตัดสินใจการทำกรมธรรม์ประกันภัยชีวิตของครัวเรือนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล คือ รายได้ของครัวเรือนและครัวเรือนที่มีสังหาริมทรัพย์ โดยมีค่าความยืดหยุ่นของความน่าจะเป็นในการตัดสินใจการทำกรมธรรม์ประกันชีวิตต่อรายได้ของครัวเรือนเท่ากับ 02795 สำหรับครัวเรือนนอกเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลปัจจัยที่กำหนด คือ รายได้ของครัวเรือน ครัวเรือนที่มีอสังหาริมทรัพย์ประเภทของอาชีและระดับการศึกษา โดยมีค่าความยืดหยุ่นของความน่าจะเป็นในการตัดสินใจทำกรมธรรม์กันชีวิตต่อรายได้ของครัวเรือนเท่ากับ 0.3699 และจากแบบจำลองการถดถอย (Regression Analysis) พบว่า ปัจจัยที่มากำหนดอุปสงค์ต่อเบี้ยกรมธรรม์ประกันชีวิตโดยตรงของครัวเรือนในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล คือ รายได้ของครัวเรือนและครัวเรือนที่มีอสังหาริมทรัพย์ โดยมีความยืดหยุ่นของอุปสงค์ต่อเบี้ยกรมธรรม์ประกันชีวิตโดยตรงต่อรายได้ของครัวเรือนเท่ากับ 0.5778 สำหรับครัวเรือนนอกเขตกรุงเทพและปริมณฑลมีปัจจัยที่มากำหนด คือ รายได้ของครัวเรือน ทรัพย์สินของครัวเรือนประเภทอสังหาริมทรัพย์และสังหาริมทรัพย์ ประเภทของอาชีพ เพศ อายุและจำนวนสาขาของบริษัทประกันภัยชีวิตในแต่ละจังหวัด โดยมีค่าความยืดหยุ่นของอุปสงค์ต่อเบี้ยกรมธรรม์ประกันชีวิตโดยตรงต่อ รายได้ของครัวเรือน เท่ากับ 0.3374