การจัดลำดับความสำคัญสำหรับระบบบริหารงานบำรุงทางในประเทศไทย (TPMS)

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาและปรับปรุงระบบบริหารงานบำรุงทางในประเทศไทยหรือระบบ TPMS (Thailand Pavement Management System) ที่กรมทางหลวงใช้อยู่ในปัจจุบัน โดยพัฒนาในส่วนของการกำหนดวิธีซ่อมบำรุง การจัดลำดับความสำคัญของโครงการ และแนวทางการพิจารณาปริมาณงานและราคาซ่อมบำรุงสำหรับงานบำรุงปกติเพื่อให้ระบบนี้ทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น สอดคล้องกับการดำเนินการวางแผนงานบำรุงรักษาทางหลวง การศึกษาครั้งนี้ใช้ทางหลวงจังหวัดผิวลาดยาง ซึ่งอยู่ในความควบคุมของแขวงการทางอยุธยาเป็นเส้นทางศึกษา ทั้งหมด 27 สายทาง ความยาวรวมประมาณ 232 กม. ความเสียหายต่าง ๆ จำแนกออกเป็น 6 ชนิด ได้แก่ ความเสียหายหนักและเบาที่บริเวณผิวทาง ความเสียหายร่องล้อ ความเสียหายขอบผิวทาง ความเสียหายไหล่ทางต่ำกว่าผิวทาง และความเสียหายไหล่ทาง โดยมีเกณฑ์พิจารณาความเสียหายอย่างชัดเจน การกำหนดวิธีซ่อมบำรุง ได้จัดกลุ่มช่วงย่อยที่มีการแนะนำวิธีซ่อมบำรุงที่เหมือนกันหรือแทนกันได้ ด้วยลักษณะงานในรหัสงานบำรุง เพื่อให้สะดวกในการปฏิบัติงานจริงด้วย การจัดลำดับความสำคัญ พิจารณาจากค่าระดับความเสียหาย (Defect Rating Value หรือค่า DRV.) การหาค่า DRV. นั้นพิจารณาตัวแปรที่สำคัญได้แก่ ปริมาณความเสียหาย ชนิดความเสียหายที่สัมพันธ์กับรหัสงานบำรุง และระดับปริมาณจราจร โดยที่ค่า [สมการ] ผลการศึกษา ได้จัดทำแผนงานฉบับร่าง และจัดลำดับความสำคัญของโครงการในแต่ละรหัสงานบำรุง พร้อมทั้งพิจารณางานและราคาซ่อมบำรุงในงานบำรุงปกติโดยสามารถนำผลการศึกษาที่ได้นี้ไปดำเนินการจัดทำแผนงานบำรุงทางได้จริง