ปัญหาการจัดเก็บภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาตามมาตรา 40 ทวิ และภาษีเงินได้นิติบุคคลตามมาตรา 70 ตรี แห่งประมวลรัษฎากร

Abstract

จากการศึกษาพบว่า การกำหนดกฎหมายเพื่อจัดเก็บภาษีจากการส่งสินค้าออกไปต่างประเทศโดยไม่มีค่าตอบแทนเป็นการทั่วไป ทำให้บทบัญญัติดังกล่าวครอบคลุมถึงกรณีอื่นๆ ซึ่งอาจไม่ได้มีเนื้อหาในเชิงพาณิชย์ หรือกรณีที่ผู้ส่งสินค้าออกไปต่างประเทศมิได้มีเจตนาเพื่อหลีกเลี่ยงภาษี แต่ได้กระทำไปโดยสุจริตใจเพื่อประโยชน์ในทางธุรกิจของตนในอนาคตด้วย บทบัญญัติดังกล่าวจึงก่อให้เกิดปัญหาในทางปฏิบัติ ทั้งในแง่ความเป็นธรรมในการจัดเก็บภาษี ความไม่แน่นอนในการจัดเก็บภาษี อีกทั้งยังมีความซ้ำซ้อนของบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับอีกด้วย การวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษาถึงภาระภาษีที่เกี่ยวข้องกับการส่งสินค้าออกไปต่างประเทศโดยไม่มีค่าตอบแทนตามประมวลรัษฎากรอันได้แก่ ภาษีเงินได้และภาษีมูลค่าเพิ่ม ตลอดจนวิเคราะห์ถึงปัญหาของบทบัญญัติดังกล่าวตามหลัก การจัดเก็บภาษีอากรที่ดี และวิเคราะห์โดยเปรียบเทียบกับกฎหมายของต่างประเทศ เพื่อเสนอแนวทางแก้ไขบทบัญญัติดังกล่าวให้เหมาะสมยิ่งขึ้น บทบัญญัติในส่วนของภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา มาตรา 40 ทวิ มีความไม่ชัดเจน และไม่เป็นธรรมในหลายกรณี เนื่องจากบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องมีการกำหนดข้อยกเว้นการจัดเก็บภาษีเอาไว้จำกัด ไม่เปิดช่องให้มีการใช้ดุลยพินิจให้เป็นธรรมแก่กรณี จึงเห็นควรให้มีการปรับปรุงบทกฎหมายมาตราดังกล่าวให้ชัดเจนยิ่งขึ้น ในส่วนของภาษีเงินได้นิติบุคคลนั้น มาตรา 70 ตรี มีปัญหาเช่นเดียวกับมาตรา 40 ทวิ อีกทั้งยังมีความซ้ำซ้อนกับบทบัญญัติมาตรา 65 ทวิ (4) จึงเห็นควรให้ยกเลิกมาตรา 70 ตรี และปรับปรุงบทบัญญัติมาตรา 65 ทวิ (4) ให้เหมาะสมกับการปรับใช้ในกรณีการส่งสินค้าออกไปต่างประเทศโดยไม่มีค่าตอบแทนหรือมีค่าตอบแทนต่ำกว่าราคาตลาดยิ่งขึ้น ในส่วนของภาษีมูลค่าเพิ่มนั้น โดยเหตุที่เป็นการจัดเก็บจากการบริโภคในราชอาณาจักร ดังนั้น การส่งสินค้าออกไปต่างประเทศจึงได้รับสิทธิเสียภาษีมูลค่าเพิ่มในอัตราร้อยละ 0 ไม่ว่า การส่งออกดังกล่าวจะมีค่าตอบแทนหรือไม่ ดังนั้นจึงไม่ก่อให้เกิดปัญหาในทางปฏิบัติแต่อย่างใด