ประสบการณ์ความเจ็บป่วยของผู้ป่วยเบาหวานที่มีแผลที่เท้าเรื้อรัง

Abstract

การวิจัยเชิงคุณภาพนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสบการณ์ความเจ็บป่วยของผู้ป่วยเบาหวานที่มีแผลที่เท้าเรื้อรัง ใช้มุมมองจากแนวคิดเชิงปรากฏการณ์วิทยา (Phenomenology) ทำการคัดเลือกผู้ให้ข้อมูลหลักแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive sampling) ผู้ให้ข้อมูลเป็นผู้ป่วยเบาหวานที่มีแผลที่เท้าเรื้อรังและพักรักษาตัวอย่างต่อเนื่องนานกว่า 2 สัปดาห์ขึ้นไป จำนวน 12 ราย ทำการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth interview) และบันทึกเทป วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา (Content Analysis) ตามแนวทางของ Burnard (1991) ผลการศึกษาวิจัยพบว่าประสบการณ์ความเจ็บป่วยของผู้ป่วยเบาหวานที่มีแผลที่เท้าเรื้อรังประกอบด้วย 5 ประเด็น ดังนี้ 1) แผลที่เท้าเป็นความเจ็บป่วยที่รักษาไม่หายและลุกลาม 2) ความรู้สึกต่อการเป็นแผลที่เท้าเรื้อรังประกอบด้วย กลัวการสูญเสียเท้า รู้สึกเป็นภาระ ชีวิตไม่มีค่าและเครียด 3) ความเชื่อของเหตุความเจ็บป่วย ประกอบด้วยแผลเรื้อรังเริ่มต้นจากแผลธรรมดาและดูแลตนเองไม่ดีจึงเป็นแผลเรื้อรัง 4) ผลกระทบของความเจ็บป่วย ประกอบด้วย เคลื่อนไหวลำบาก นอนไม่หลับ กินไม่ได้อย่างใจ มีภาระกับการดูแลแผลเรื้อรัง และ 5) การปรับตัวกับความเจ็บป่วย ประกอบด้วย การทำใจยอมรับ เชื่อฟังคำแนะนำ หาทางอยู่กับแผล