การศึกษาการเอื้อประโยชน์ในร่างกายของยาเม็ดโพรพราโนลอลในคนไทยปกติ

Abstract

จากการศึกษาเปรียบเทียบการเอื้อประโยชน์ในร่างกายของยาเม็ดเคลือบโพรพราโนลอลที่ผลิตภายในประเทศไทย 3 บริษัท เปรียบเทียบกับบริษัทต้นตำรับโดยให้ชายไทยปกติ 5 คน หญิง 5 คน รับประทานยาเม็ดโพรพราโนลอล 40 มิลลิกรัม 2 เม็ด ครั้งเดียว ตามแบบ complete crossover design หลังจากอาสาสมัครทั้ง 10 คน ได้รับยาเม็ดโพรพราโนลอล ตัวอย่างเลือดจะถูกเก็บที่เวลา 0 , 1 , 1.5 , 2 , 2.5 , 3 , 4 , 6 , 8 และ 24 ชั่วโมง ตามลำดับ เพื่อวิเคราะห์หาความเข้มข้นสูงสุดของโพรพราโนลอลในพลาสมา (C[subscript pmax]), เวลาที่ความเข้มข้นของยาในพลาสมาสูงสุด (t[subscript max]), พื้นที่ใต้กราฟความเข้มข้นของยาโพรพราโนลอลในพลาสมาที่เวลา 0 ถึง 24 ชั่วโมง (AUC[subscript 0-24]), ค่าคงที่อัตราเร็วการดูดซึมยา (K[subscript a]), ค่าคงที่อัตราเร็วการกำจัดยา (K[subscript el]) และค่าครึ่งชีวิต (t[subscript ½]) ผลการศึกษาพบว่าค่าพารามิเตอร์ดังกล่าวในแต่ละบริษัท แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (P>0.05) แสดงให้เห็นว่ายาเม็ดโพรพราโนลอลทั้ง 4 บริษัท จะมีชีวสมมูลย์ (bioequivalence) ซึ่งน่าจะให้ประสิทธิภาพในการรักษาที่ใกล้เคียงกัน แต่เมื่อเปรียบเทียบระดับยาโพรพราโนลอลในเพศหญิงและเพศชาย พบว่า เพศหญิงมีค่าความเข้มข้นสูงสุดของยาในพลาสมาสูงกว่าเพศชาย และค่าพื้นที่ใต้กราฟความเข้มข้นของยาในพลาสมาที่เวลา 0 ถึง 24 ชั่วโมง มากกว่าเพศชายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) ผลของยาโพรพราโนลอลหลังจากอาสาสมัครรับประทานยาเม็ดโพรพราโนลอล 40 มิลลิกรัม 2 เม็ด พบว่า ทำให้ลดอัตราการเต้นของชีพจรและความดันโลหิตทั้ง systolic และ diastolic ลดลงอย่างชัดเจน แต่ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่างระดับยาโพรพราโนลอลในพลาสมากับเปอร์เซนต์การลดลงของอัตราการเต้นของชีพจร และเปอร์เซนต์การลดลงของความดันโลหิตทั้ง systolic และ diastolic ยังไม่ชัดเจน