อิทธิพลของพุทธศาสนานิกายเชนที่ปรากฏในวรรณกรรมของ ติช นัท ฮันห์

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาอิทธิพลของพุทธศาสนานิกายเซนที่มีต่อวรรณกรรม ประเภทบันเทิงคดีของ ติช นัท ฮันห์ เพื่อวิเคราะห์ว่าแนวคิดและแนวปฏิบัติแห่งพุทธศาสนานิกายเซนเข้ามามีบทบาทต่อกระบวนการสร้างสรรค์วรรณกรรมและส่งผลให้วรรณกรรมของ ติช นัท ฮันห์ มีลักษณะเฉพาะตัวเช่นไร ผลการวิจัยพบว่า ติช นัท ฮันห์ ใช้วรรณกรรมเป็นสื่อถ่ายทอดความทุกข์และสถานการณ์ที่เป็นจริงของประชาชนและได้ประยุกต์แนวคิดแนวปฏิบัติแห่งเซนมาเสนอเป็นทางออกของปัญหาเหล่านั้นในวรรณกรรม เพื่อพิจารณาจากลักษณะแก่นความคิดสำคัญซึ่งเป็นปัจจัยที่ทำให้การวางโครงเรื่องแตกต่างกันไปจึงพบว่าสามารถแบ่งวรรณกรรมของ ติช นัท ฮันห์ ออกได้เป็น 4 ประเภท คือ 1) วรรณกรรมที่มีแก่น ความคิดสำคัญมุ่งสู่ภาวะพ้นทุกข์ของตัวละคร 2) วรรณกรรมที่มีแก่นความคิดสำคัญเน้นเรื่องความสำคัญ ของสติ 3) วรรณกรรมที่มีแก่นความคิดสำคัญแสดงอานุภาพของความเข้าใจ ความรัก และความเมตตา ของตัวละครที่ก้าวสู่ภาวะพ้นทุกข์แล้ว และ 4) วรรณกรรมอิงพุทธประวัติซึ่งเป็นวรรณกรรมที่มีแก่นความคิดของวรรณกรรมทั้งสามประเภทรวมอยู่ในเรื่องเดียว นอกจากนั้นผลการวิจัยยังพบอีกว่าวรรณกรรมทุกประเภทมีลักษณะร่วมกันบางประการคือ 1) ภาพสะท้อนของสงครามเวียดนาม 2) การใช้ภาษาบรรยายภาพธรรมชาติเพื่อแสดงการได้ประจักษ์พุทธภาวะของตัวละคร และ 3) ความสำคัญของรอยยิ้ม