Please use this identifier to cite or link to this item: https://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/68983
Title: Roles of public and private captital on labor productivity in Thailand
Other Titles: ผลของทุนรัฐบาลและทุนเอกชนที่มีต่อผลิตภาพแรงงานของประเทศไทย
Authors: Ruttiya Bhula-or
Advisors: Patioon Kraipornsak
Other author: Chulalongkorn University. Faculty of Economics
Subjects: Labor productivity -- Thailand
ผลิตภาพแรงงาน -- ไทย
ทุนรัฐบาล -- ไทย
ปัจจัยการผลิต
Issue Date: 2003
Publisher: Chulalongkorn University
Abstract: This study aims to calculate the value of labor productivity of Thailand during 1970-2003 and investigates the role of public and private capital to the labor productivity via production function which is ameliorated by human capital with catch-up technology and technological approach. The data used are classified into 3 sectors: agriculture, industry and service. It is found that during 1970 to 2003 the compound growth rate of agricultural, industrial and service sectors increased approximately 2.10, 0.91, and 0.64, sequently. For the whole economy, the grwoth of labor productivity of the whole economy was well-nigh 3.60. The whole economy and the industrial sector produce with the Hicks neutrality approach that accounts human capital with catch-up technology as an input factor. On the other hand, the agricultural sector and the service sector produces with the Harrod neutrality characteristic. The private capital always has a great positive effect on the labor productivity. In contrast, the public capital has a negative effect on labor productivity except the agricultural sector which is positive but insignificant. Heance, the private capital contributes the average percentage change in labor productivity more than the public capital does. For the whole economy, holding the other input constant, a 1 percentage increase in the private capital makes 1.537 percentage change in labor productivity greater than public capital. The similar aspect is found in the agricultural, industrial and service sector as 0.909, 1.237 and 1.284 sequently. The implication of the overall estimation indicates that the government investment has less effect to labor productivity than private sector. Therefore, The government should provide the context and promotion that encourage the private sector to invest and sustained upgrade. It should emphasize on improving its quality rather than many projects such as reducing the overlapping works between agencies through a clear division of role and responsibility between these agencies, simplified supporting schemes and reduce bureaucracy, and enhancing labor news or articles about skill promotion. The agricultural sector and the service sector, which produce with Harrod neutrality, should be focused on escalating the quality of human capital as well as eradicating the impediment of transferring technology in order to decrease the negative effect to the labor productivity. It is no need to favor any particular input factor for industrial sector.
Other Abstract: การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประมาณระดับผลิตภาพแรงงานของประเทศไทยระหว่างปี 2513-2546 และวิเคราะห์เพื่อหาบทบาทของทุนสาธารณะและทุนเอกชนต่อผลิตภาพแรงงาาน โดยใช้ข้อมูลทุติยภูมิและแบ่งภาคเศรษฐกิจออกเป็น 3 ภาค คือ ภาคการเกษตร อุตสาหกรรมและบริการเครื่องมือที่ใช้วิเคราะห์สำหรับงานศึกษานี้คือการศึกษาผ่านฟังก์ชั่นการผลิตที่เหมาะสมในแต่ละภาคการผลิตด้วยการพิจารณาทุนมนุษย์และการตามทันกันทางเทคโนโลยี รวมทั้งลักษณะการเติบโตของเทคโนโลยีการผลิต ผลการศึกษาพบว่าระหว่างปี 2513 ถึง 2546 อัตราการเติบโตของผลิตภาพแรงงานของทั้งระบบเศรษฐกิจมีอัตราเฉลี่ยร้อยละ 3.60 ต่อปี ขณะที่ภาคการเกษตร อุตสาหกรรม และภาคบริการมีอัตราเฉลี่ยประมาณร้อยละ 2.10, 0.91 และ 0.64 ตามลำดับ สำหรับการหาฟังก์ชั่นการผลิตที่เหมาะสมในงานศึกษานี้พบว่า ทั้งระบบเศรษฐกิจและภาคอุตสาหกรรมมีลักษระการผลิตด้วยเทคโนโลยีแบบฮิกส์ โดยมีทุนมนุษย์และการตามทันกันทางเทคโนโลยีเป็นปัจจัยการผลิต ส่วนภาคเกษตรและบริการมีลักษณะการผลิตด้วยเทคโนโลยีแบบแฮรอด การศึกษาบทบาทของทุนเอกชนและทุนสาธารณะมีผลต่อผลิตภาพแรงงานพบว่า ทุนเอกชนมีบทบาทสนับสนุนผลิตภาพแรงงานอย่างมีนัยสำคัญ ขณะที่ทุนสาธารณะกลับมีผลเป็นลบอย่างมีนัยสำคัญยกเว้นในภาคเกษตร ดังนั้นเมื่อเปรียบเทียบจึงพบว่า ถ้ากำหนดให้ปัจจัยการผลิตอื่น ๆ คงที่ ทุนเอกชนจะมีผลต่อผลิตภาพแรงานมากกว่าทุนสาธารณะในภาคการเกษตรถึงร้อยละ 0.91 อุตสาหกรรมร้อยละ 1.24 และบริการร้อยละ 1.28 ดังนั้น ข้อเสนอแนะเชิงนโยบายที่ได้จากงานศึกษาคือ รัฐบาลควรส่งเสริมการลงทุนของภาคเอกชนสร้างบรรยากาศให้เอกชนลงทุนและพัฒนาอย่างยั่งยืนมากกว่าลงทุนเอง โดยรัฐควรทำหน้าที่ในการสนับสนุนนโยบายที่ไม่มุ่งเน้นการใช้ทุน เช่น การลดความซ้ำซ้อนในหน่วยงานภาครัฐบาล และปรับปรุงคุณภาพการทำงาน รวมทั้งเผยแพร่ข่าวแรงงานและบทความที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาทักษะเป็นต้น โดยภาคการเกษตรและภาคบริการควรได้รับการพัฒนาคุณภาพทุนมนุษย์และลดอุปสรรคของการถ่ายทอดเทคโนโลยี เพื่อลดผลด้านลบที่มีต่อผลิตภาพแรงงาน ในขณะเดียวกันภาคอุตสาหกรรมไม่จำเป็นต้องมุ่งเน้นปัจจัยการผลิตใด ๆ เป็นการเฉพาะ
Description: Thesis (M.A.)--Chulalongkorn University, 2003
Degree Name: Master of Arts
Degree Level: Master's Degree
Degree Discipline: Labour Economics and Human Resource Management
URI: http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/68983
ISBN: 9741756798
Type: Thesis
Appears in Collections:Econ - Theses

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
Ruttiya_bh_front_p.pdfหน้าปก สารบัญ และบทคัดย่อ973.52 kBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch1_p.pdfบทที่ 1936.59 kBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch2_p.pdfบทที่ 21.4 MBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch3_p.pdfบทที่ 3971.9 kBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch4_p.pdfบทที่ 4853.24 kBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch5_p.pdfบทที่ 51.7 MBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch6_p.pdfบทที่ 62.49 MBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_ch7_p.pdfบทที่ 7695.09 kBAdobe PDFView/Open
Ruttiya_bh_back_p.pdfบรรณานุกรมและภาคผนวก1.2 MBAdobe PDFView/Open


Items in DSpace are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.