การตั้งตำรับเจลว่านหางจระเข้ในรูปผงแห้งโดยวิธีไลโอฟิไลเซชัน

Abstract

ไลโอฟีไลเซชันเป็นกระบวนการหนึ่งซึ่งใช้ในการเตรียมเจลว่านหางจระเข้ให้อยู่ในรูปผงแห้ง กระบวนการนี้มีผลทำให้ค่าความเป็นกรด-ด่าง ความหนืด และปริมาณกลูโคส-แมนโนสในโพลิแซคคาไรด์ของเจลว่านหางจระเข้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) แต่ไม่มีผลต่อปริมาณกรดอะมิโน carrier ซึ่งช่วยปรับปรุงคุณสมบัติทางกายภาพของผงเจลว่านหางจระเข้ ได้แก่ acacia 1.0% w/v, methylcellulose (15cps) 0.6% w/v และ polyvinylpyrrolidone (K30) 2.0% w/v ผลการทดสอบความคงสภาพทางกายของตำรับเหล่านี้และตำรับซึ่งผสมBronidox-L® 0.2% v/v, sodium metabisulfite 0.1% w/v และ EDTA 0.05% w/v พบว่าทุกตำรับมีความคงสภาพทางกายภาพดีเมื่อเก็บไว้ที่อุณหภูมิห้อง เป็นเวลา 6 เดือน รวมทั้งผ่านมาตรฐานการทดสอบการปนเปื้อนเชื้อจุลินทรีย์ตามข้อกำหนดของมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมเครื่องสำอาง จากการศึกษาพบว่าความเข้มข้นของกลูโคส-แมนโนสในโพลีแซคคาไรด์และกรดอะมิโนเมื่อเตรียมเสร็จใหม่ๆ ของทุกตำรับเท่ากันยกเว้นตำรับซึ่งผสม Bronidox-L®,sodium metabisulfite และ EDTA จะมีความเข้มข้นของกรดอะมิโนต่ำกว่าตำรับอื่น (p<0.05) ผลการเก็บผง เจลว่านหางจระเข้ทุกตำรับที่อุณหภูมิ 45º ซ, ความชื้นสัมพัทธ์ 75% เป็นเวลา 4 เดือนเพื่อศึกษาความคงสภาพทางเคมีในสภาพเร่งพบว่าตำรับซึ่งผสม Bronidox-L®,sodium metabisulfite และ EDTA มีความคงสภาพทางเคมีต่ำที่สุด ส่วนตำรับซึ่งผสม methylcellulose มีความคงสภาพทางเคมีใกล้เคียงกับผง เจลว่านหางจระเข้บริสุทธ์ ในขณะที่ตำรับซึ่งผสม acacia และ และ polyvinylpyrrolidone มีความคงสภาพทางเคมีมากกว่าผงเจลว่านหางจระเข้บริสุทธิ์ อย่างไรก็ตามทุกตำรับมีความคงสภาพทางเคมีดีเมื่อเก็บในตู้เย็นและอุณหภูมิห้องเป็นเวลา 4 เดือน