ความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สื่อการเรียน กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาทางไกล ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ในเขตพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สื่อการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาทางไกล ระดับมัธยมศึกษาตอนต้น กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาทางไกลสายสามัญระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ของศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนอำเภอเมืองชลบุรี ศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนอำเภอเมืองฉะเชิงเทรา และศูนย์บริการการศึกษานอกโรงเรียนอำเภอบ้านค่าย ที่ศึกษาในปีการศึกษา 2539 จำนวน 412 คน ผลการวิจัยพบว่า 1. ในการหาความสัมพันธ์ระหว่างการใช้สื่อการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน พบว่า ตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 คือ ศึกษาชุดทดลอง 5-10 ชุดต่อสัปดาห์ และพบตัวแปรที่มีความสัมพันธ์ทางลบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 คือ ศึกษารายการโทรทัศน์การศึกษาที่บ้าน 2. การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบปกติ (Enter Metho) พบตัวแปรที่สามารถอธิบายผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จำนวน 10 ตัว คือ ศึกษาสื่อชุดวิชาเพื่อสรุปทบทวนบทเรียนและเพื่อเป็นข้อมูลในการพบกลุ่ม ศึกษาสื่อเทปเสียงเพื่อสรุปทบทวนบทเรียนและเป็นข้อมูลในการพบกลุ่ม ศึกษาสื่อรายการวิทยุที่บ้านตัวเอง ศึกษาสื่อรายการโทรทัศน์ การศึกษาร่วมกับญาติ ศึกษาสื่อรายการวิทยุร่วมกับสื่ออื่น ศึกษาสื่อรายการโทรทัศน์การศึกษาที่บ้านตัวเอง ศึกษาสื่อชุดทดลองวันอังคาร ศึกษาสื่อเทปเสียงก่อนนอนทุกคืน ศึกษาสื่อชุดทดลองน้อยกว่า 5 รายการ และศึกษาสื่อรายการวิทยุคนเดียว โดยตัวแปรทุกตัวสามารถร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้ ร้อยละ 37 3. การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบเพิ่มตัวแปรเป็นขั้น (Stepwise Method) พบตัวแปรที่สามารถอธิบายผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 จำนวน 2 ตัว คือ ศึกษาสื่อรายการโทรทัศน์การศึกษาที่บ้านตัวเอง และศึกษาสื่อชุดทดลองน้อยกว่า 5 ชุดต่อสัปดาห์ โดยตัวแปรที่ได้รับการคัดเลือกสามารถอธิบายความแปรปรวนของผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนได้ร้อยละ 2