การใช้ตัวละครเพื่อการสื่อความหมายในละครเบาสมองตามเหตุการณ์ เรื่อง "เป็นต่อ"

Abstract

ศึกษาการใช้ตัวละครเพื่อการสื่อความหมายในละครเบาสมองตามเหตุการณ์เรื่อง “เป็นต่อ” โดยศึกษาบทบาทและลักษณะของตัวละครต่างๆ ที่ปรากฏในละครเรื่อง “เป็นต่อ” ว่าเป็นเช่นไร และทำหน้าที่ในการสื่อความหมายอย่างไร โดยในการศึกษาวิจัยนี้ใช้การวิเคราะห์เชิงอรรถอธิบาย โดยศึกษาจากตัวบทของละครเบาสมองตามเหตุการณ์เรื่อง “เป็นต่อ” เป็นหลัก และใช้การสัมภาษณ์แบบเจาะลึกเพื่อประกอบการวิเคราะห์และอภิปรายผลการวิจัย ผลจากการศึกษาพบว่า ละครเบาสมองตามเหตุการณ์เรื่อง “เป็นต่อ” ตัวละครชายส่วนใหญ่ถูกนำเสนอออกมาในลักษณะของภาพแบบฉบับของผู้ชายเจ้าชู้ ส่วนตัวละครหญิงส่วนใหญ่จะถูกนำเสนอออกมาในลักษณะของภาพแบบฉบับของสาวแก่ขึ้นคาน ซึ่งสามารถสะท้อนให้เห็นถึงสภาพของสังคมไทยในปัจจุบัน ที่ผู้ชายไทยมักจะเจ้าชู้และผู้หญิงไทยมักจะครองตัวเป็นโสดมากขึ้น โดยจะเห็นได้ว่าในการสื่อความหมายตัวละครในเรื่อง “เป็นต่อ” นั้น จะไม่ได้แสดงภาพแบบฉบับออกมาในลักษณะของตัวสารที่ชัดเจนนัก เพราะส่วนใหญ่ลักษณะของภาพแบบฉบับที่พบในตัวละครจะไม่ได้ปรากฏอยู่ในทุกตอน ส่วนใหญ่จะถูกนำมาใช้ในการทำให้เกิดอารมณ์ขันในลักษณะที่เป็นตัวรหัสซึ่งทำหน้าที่อัตตภาษา (Metalingual) ในการสร้างอารมณ์ขันหรือมุขตลก ยกเว้นภาพแบบฉบับของคนเพื่อชีวิตที่ปรากฏในตัวละครพี่อู๊ดและภาพแบบฉบับของกะเทยที่ปรากฏในตัวละครพี่ก็อบ ที่ปรากฏอยู่ในทุกตอนและมีความชัดเจน โดยภาพแบบฉบับของกะเทยและภาพแบบฉบับของคนเพื่อชีวิต จะปรากฏออกมาในลักษณะของรหัสของการนำเสนอตัวละคร และในส่วนของการทำหน้าที่เป็นบริบทของเนื้อหาหรือการสร้างสถานการณ์ จะพบในบางตอนเท่านั้น ดังนั้นการสร้างอารมณ์ขันส่วนใหญ่ตัวละครจึงทำหน้าที่ในการเป็นรหัสมากกว่าเป็นบริบท.