แนวทางการพัฒนาการสัญจรทางน้ำโดยเรือขนส่งมวลชนในคลองกรุงเทพมหานครฝั่งตะวันออกเพื่อเชื่อมกับระบบไฟฟ้าบีทีเอส

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการเดินทางของกลุ่มตัวอย่างในพื้นที่ศึกษาที่คาดว่าจะเกิดการใช้บริการเรือโดยสารในคลองและรถไฟฟ้าร่วมกันได้ ตลอดจนศึกษาถึงการเชื่อมต่อ ปัญหาและอุปสรรคในการเดินทางของกลุ่มตัวอย่างจากการใช้บริการระบบขนส่งสาธารณะที่มีอยู่ในปัจจุบัน พร้อมทั้งเสนอแนะแนวทางในการวางแผนพัฒนาการสัญจรทางน้ำให้สามารถเชื่อมต่อเข้ากับรถไฟฟ้าได้ดียิ่งขึ้น ผลการศึกษาสภาพทางกายภาพพบว่า ในเส้นทางเดินเรือโดยสารคลองแสนแสบมีการใช้ประโยชน์ที่ดินที่หลากหลาย เช่น พาณิชยกรรม สถาบันการศึกษา และบ้านพักอาศัย เป็นต้น และในเส้นทางเดินเรือโดยสารคลองพระโขนงมีการใช้ประโยชน์ที่ดินเป็นบ้านพักอาศัย และศาสนสถานส่วนใหญ่ ความแตกต่างของการใช้ที่ดินจะมีผลต่อปริมาณผู้ใช้เรือโดยสารและความหนาแน่นของการใช้พื้นที่ที่ต่างกัน สำหรับโครงข่ายถนนพบว่า มีถนนสายหลักหลายเส้นที่มีปัญหาการจราจรติดขัดในช่วงเวลาเร่งด่วนของการเดินทางทั้งเช้าและเย็นผ่านบริเวณท่าเรือกรณีศึกษา ส่วนระบบขนส่งมีทั้งที่ให้บริการแบบประจำทางและแบบไม่ประจำทาง ทั้งนี้โครงข่ายถนนและระบบขนส่งจะให้บริการเพื่อเชื่อมต่อท่าเรือกรณีศึกษาเข้ากับพื้นที่ส่วนอื่นๆ การศึกษาครั้งนี้มีกลุ่มตัวอย่างจำนวน 18 คน ที่ใช้เรือโดยสารในคลองร่วมกับรถไฟฟ้าจุดของการเดินทางเชื่อมต่อที่เกิดขึ้นมากที่สุดคือบริเวณท่าสะพานอโศกเพชรบุรีกับรถไฟฟ้าใต้ดินสถานีเพชรบุรีจากการมีเส้นทางการขนส่งที่ตัดกันจึงมีระยะห่างระหว่างตัวระบบขนส่งที่สั้นและสะดวกกับการใช้บริการร่วมกัน การเดินทางเพื่อเชื่อมต่อในเส้นทางรถไฟฟ้าบีทีเอสกับเส้นทางเรือโดยสารแทบจะไม่เกิดขึ้นเลยเพราะขาดจุดที่ตัดกันของเส้นทางการขนส่ง ปัญหาอื่นที่พบในการเดินทางคือ สภาพความคล่องตัวบริเวณเส้นทางสัญจรหรือบริเวณจุดเชื่อมต่อของระบบขนส่ง สำหรับความคิดเห็นในเรื่องการเชื่อมต่อของระบบขนส่ง 2 ระบบในปัจจุบัน กลุ่มตัวอย่างเห็นว่ามีการเชื่อมต่อกันแล้วแต่ยังไม่ดี และคิดว่ามีอัตราค่าโดยสารที่ค่อนข้างแพงแต่ช่วยประหยัดเวลาเดินทางได้แนวทางในการวางแผนพัฒนาการสัญจรทางน้ำโดยเรือโดยสารในคลองให้เชื่อมต่อกับรถไฟฟ้าจึงควรทำการปรับปรุงการให้บริการของระบบขนส่งที่เกี่ยวข้องให้มีคุณภาพเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและดึงดูดให้เกิดการใช้บริการที่เพิ่มขึ้น พร้อมทั้งปรับปรุงสภาพแวดล้อมบริเวณเส้นทางสัญจรและพื้นที่ต่อเนื่องที่เป็นปัญหาให้น้อยลงหรือหมดไป รวมถึงการจัดให้มีบริการสาธารณะที่จำเป็นกับการเดินทางเพื่อเป็นการอำนวยความสะดวกให้กับผู้เดินทาง สำหรับการวางแผนพัฒนาใดๆ ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตควรต้องคำนึงถึงโครงสร้างพื้นฐานและทำให้เกิดความสอดคล้องกันขึ้นกับระบบขนส่งที่มีอยู่เดิมด้วย