ผลของ กลุ่มสัมผัสใจ ที่มีต่ออัตมโนทัศน์ของนักเรียนที่มีความพิการทางกาย ในโรงเรียนศรีสังวาลย์

Abstract

ศึกษาผลของกลุ่มสัมผัสใจที่มีต่ออัตมโนทัศน์ของนักเรียนที่พิการทางกายในโรงเรียนศรีสังวาลย์ โดยมีสมมุติฐานของการวิจัยดังนี้คือ กลุ่มทดลองที่ได้เข้ากลุ่มสัมผัสใจจะมีอัตมโนทัศน์สูงกว่ากลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้ากลุ่มสัมผัสใจ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนที่พิการทางกาย 16 คน ซึ่งศึกษาอยู่ในชั้นมัธยม 1-2 ในโรงเรียนศรีสังวาล ได้รับการสุ่มเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม แต่ละกลุ่มจะประกอบด้วยสมาชิกจำนวน 8 คน โปรแกรมของกลุ่มสัมผัสใจนั้นจะมีการประชุมกลุ่มจำนวน 8 ครั้ง พบกันสัปดาห์ละ 2 ครั้ง เป็นเวลา 1 ชั่วโมง 30 นาทีต่อครั้ง เครื่องมือในการวิจัยคือแบบวัดอัตมโนทัศน์เทนเนสซี่และแบบวัดการยอมรับความพิการ แบบของกลุ่มควบคุมชนิดทดสอบก่อนและทดสอบหลังเป็นวิธีการวิจัย ทดสอบสมมติฐานโดยการทดสอบที การวิเคราะห์ทางสถิติแสดงให้เห็นว่า ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างคะแนนที่เพิ่มขึ้นของทั้งสองกลุ่มที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .05