ปัจจัยทำนายความเหนื่อยล้าของผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลว

Abstract

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงบรรยาย เพื่อศึกษาความสัมพันธ์และความสามารถในการทำนาย ระหว่างตัวแปร ระดับความรุนแรงของภาวะหัวใจล้มเหลว ระดับโพแทสเซียมในเลือด ระดับความดันหลอดเลือดแดงเฉลี่ย อาการหายใจลำบาก ระดับฮีโมโกลบิน อาการนอนไม่หลับ ภาวะซึมเศร้า ความสามารถในการมีกิจกรรมทางกาย กับความเหนื่อยล้าของผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวที่เข้ารับการรักษาที่หน่วยผู้ป่วยนอกโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ และโรงพยาบาลตำรวจ จำนวน 154 คน ที่ได้จากการเลือกแบบเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมินความเหนื่อยล้า แบบประเมินอาการหายใจลำบาก แบบประเมินอาการนอนไม่หลับ แบบประเมินภาวะซึมเศร้า แบบประเมินความสามารถในการมีกิจกรรมทางกาย ซึ่งได้รับการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ และตรวจสอบความเที่ยงของแบบประเมิน ได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบราคเท่ากับ .86, .93, .90, .92, และ .86 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson’s product moment correlation) และใช้สถิติถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน (Stepwise multiple regression) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. กลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวมีความเหนื่อยล้าอยู่ในระดับปานกลาง (mean = 4.93, SD = 2.06) 2. อาการหายใจลำบาก อาการนอนไม่หลับ และภาวะซึมเศร้ามีความสัมพันธ์ทางบวกกับความเหนื่อยล้าของกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = .732, .500 และ .391 ตามลำดับ) 3. ความสามารถในการมีกิจกรรมทางกายมีความสัมพันธ์ทางลบกับความเหนื่อยล้าของกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยหัวใจล้มเหลวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = - .262) 4. ระดับโพแทสเซียมในเลือด ความดันหลอดเลือดแดงเฉลี่ย และระดับฮีโมโกลบินไม่มีความสัมพันธ์กับความเหนื่อยล้าของกลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยหัวใจล้มเหลว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 5. อาการหายใจลำบาก ภาวะซึมเศร้า และระดับโพแทสเซียมในเลือดสามารถร่วมกันทำนายความเหนื่อยล้าของผู้ป่วยหัวใจล้มเหลว ได้ร้อยละ 57.20 (R2 = .572) และสร้างสมการในรูปคะแนนมาตรฐานได้ดังนี้ ความเหนื่อยล้าของผู้ป่วยหัวใจล้มเหลว = .689 (อาการหายใจลำบาก) + .136 (ภาวะซึมเศร้า) +.120 (ระดับโพแทสเซียมในเลือด)