ความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการจัดการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ไม่พึ่งอินซูลินที่มีการใช้อินซูลินกับการเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์จากการดูแลรักษาแบบผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสามารถในการจัดการดูแลตนเองของผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่2ที่มีการใช้อินซูลินกับการเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์จากการดูแลรักษาแบบผู้ป่วยนอก โดยใช้รูปแบบการวิจัยเชิงวิเคราะห์ไปข้างหน้าในผู้ป่วย2กลุ่มที่มีระดับความสามารถในการจัดการดูแลตนเองสูงและต่ำ รวมเก็บรวบรวมข้อมูล 15 เดือน โดยการสัมภาษณ์และทบทวนเวชระเบียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ Relative Risk (RR)ร่วมกับการวิเคราะห์สมการถดถอยปัวซองร่วมกับการใช้Generalized Estimating Equations ผลการวิจัยพบว่ากลุ่มที่มีความสามารถไม่ดีมีอัตราอุบัติการณ์ของการเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์เท่ากับ 2.12 เหตุการณ์ ต่อ 100 คน-เดือนเทียบกับกลุ่มที่มีความสามารถดีที่มีอัตราอุบัติการณ์เท่ากับ 0.44 เหตุการณ์ต่อ 100 คน-เดือน ทั้งนี้คิดเป็นระดับความเสี่ยงสัมพัทธ์(RR) 4.75 เท่าเมื่อควบคุมปัจจัยแทรกแซงแล้ว(95%CI=2.19-10.28,p<0.001) ขณะที่การได้รับอินซูลินระยะยาวคงที่ เพิ่มความเสี่ยงของการเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ 3.11 เท่า(95%CI=1.35-7.18,p=0.008) ซึ่งไม่แตกต่างกันระหว่างกลุ่มที่มีความสามารถสูงหรือต่ำ ดังนั้นการยกระดับความสามารถในการจัดการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่2ที่มีการใช้อินซูลินน่าจะมีบทบาทสำคัญในการป้องกันการเกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ในกระบวนการดูแลรักษาผู้ป่วยได้