ผลของฝุ่นขนาดเล็กและก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ภายในที่พักอาศัย ต่อสุขภาพของแม่บ้านและเด็กในกรุงเทพมหานคร

Abstract

ศึกษาผลกระทบของฝุ่นขนาดเล็กและก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ ภายในที่พักอาศัยที่มีต่อสุขภาพของแม่บ้านและเด็กในกรุงเทพมหานคร โดยใช้แบบสอบถาม ATS-DLD-78A ฉบับภาษาไทยและการตรวจสมรรถภาพปอดแม่บ้านในกลุ่มกรุงเทพฯชั้นใน กลุ่มกรุงเทพฯชั้นนอก และกลุ่ม อ.พิมาย จ.นครราชสีมา ปริมาณฝุ่น PM10 ภายในที่พักอาศัยมีค่าเฉลี่ย 77.9+-29.7 microgram/cubic meter 58.4+-21.9 microgram/cubic meter และ 85.4+-17.1 microgram/cubic meter ตามลำดับ ปริมาณฝุ่น PM10 ภายนอกที่พักอาศัยมีค่าเฉลี่ย 89.2+-32.5 microgram/cubic meter 71.3+-20.1 microgram/cubic meter และ 82.1+-23.8 microgram/cubic meter ตามลำดับ ปริมาณ PM2.5 ภายในที่พักอาศัยมีค่าเฉลี่ย 24.6+-9.6 microgram/cubic meter 20.7+-10.7 microgram/cubic meter และ 32.8+-8.5 microgram/cubic meter ตามลำดับ ปริมาณฝุ่น PM2.5 ภายนอกที่พักอาศัยมีค่าเฉลี่ย 29.7+-11.5 microgram/cubic meter 25.8+-9.8 microgram/cubic meter และ 29.7+-10.2 microgram/cubic meter ตามลำดับ ปริมาณ nitrogen oxide ภายในที่พักอาศัยมีค่าเฉลี่ย 80.9+-38.1 ppb 59.4+-36.7 ppb และ 26.8+-18.0 ppb ตามลำดับ ปริมาณ nitrogen oxide ภายนอกที่พักอาศัยมีค่าเฉลี่ย 98.8+-45.0 ppb 75.2+-64.6 ppb และ 21.0+-5.8 ppb ตามลำดับ อาการของโรคระบบทางเดินหายใจ NSRD และ PCP จากการวิเคราะห์แบบสอบถาม พบว่ากลุ่มกรุงเทพฯชั้นนอกมีภาวะสุขภาพดีกว่ากลุ่ม อ.พิมาย จ.นครราชสีมาและกลุ่มกรุงเทพฯชั้นในตามลำดับ และผลการทดสอบสมรรถภาพปอดก็ให้ผลเช่นเดียวกับการวิเคราะห์แบบสอบถาม และพบว่าปริมาณฝุ่นมีความสัมพันธ์กับค่าพารามิเตอร์สมรรถภาพปอด FVC, FEV1, MMEF และ V50 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p<0.05 ส่วนปริมาณ nitrogen oxide นั้นพบว่าไม่มีความสัมพันธ์กับปริมาณฝุ่นและค่าพารามิเตอร์สมรรถภาพปอด