การเปรียบเทียบพฤติกรรมการเปิดรับสื่อระหว่างกลุ่มมารดา ของเด็กวัยก่อนเรียนที่มีภาวะปกติกับกลุ่ม ที่มีภาวะทุพโภชนาการในอาคารสงเคราะห์ดินแดง

Abstract

วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้ เพื่อสำรวจข้อมูลเกี่ยวกับพฤติกรรมการเปิดรับสื่อและการรับสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็กของกลุ่มมารดาเด็กวัยก่อนเรียนที่มีภาวะปกติและกลุ่มที่มีภาวะทุพโภชนาการ โดยมุ่งเปรียบเทียบพฤติกรรมการเปิดรับสื่อในการรับสารทั่วไป การรับสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็กและการนำสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็กไปปฏิบัติจากการใช้สื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลของกลุ่มมารดาทั้งสองกลุ่ม การวิจัยครั้งนี้ศึกษากลุ่มตัวอย่างจากประชากรที่เป็นมารดาเด็กวัยก่อนเรียนอายุต่ำกว่า ๖ ปี ที่อาศัยอยู่ในอาคารสงเคราะห์ดินแดง และเป็นผู้ที่อยู่ในทะเบียนของคลีนิคโครงการพัฒนาอนามัยครอบครัวในชุมชนเมือง ภาควิชา อนามัยแม่และเด็ก คณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยามหิดล มารดาที่เป็นตัวอย่าง ๑๑๕ คน แบ่งเป็น ๒ กลุ่ม เป็นกลุ่มมารดาของเด็กวัยก่อนเรียนที่มีภาวะปกติจำนวน ๗๒ คน และกลุ่มที่มีภาวะทุพโภชนาการจำนวน ๔๓ คน ข้อมูลทั้งหมดได้จากการสัมภาษณ์ โดยใช้แบบสอบถาม และนำมาวิเคราะห์ด้วยการหาค่าร้อยละ และทดสอบสมมุติฐานโดยใช้ไคสแควร์ และทดสอบค่า “ที” เพื่อเปรียบเทียบหาความแตกต่างของพฤติกรรมเปิดรับสื่อระหว่างมารดา ๒ กลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า ๑. พฤติกรรมการเปิดรับสื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลในการรับสารทั่วไประหว่างกลุ่มมารดาเด็กวัยก่อนเรียนที่มีภาวะปกติกับกลุ่มที่มีภาวะทุพโภชนาการตามลักษณะพฤติกรรมดังนี้ ๑.๑ การเคยเปิดรับสื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลในการรับสารทั่วไประหว่างกลุ่มมารดาไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ ๑.๒ ความบ่อยครั้งในการเปิดรับสื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลในการรับสารทั่วไประหว่างกลุ่มมารดาไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ ๑.๓ การใช้เวลาในการเปิดรับสื่อมวลชนและสื่อบุคคลในการรับสารทั่วไประหว่างกลุ่มมารดาไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ ๒. พฤติกรรมการเปิดรับสื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลในการรับสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็ก ระหว่างกลุ่มมารดาเด็กวัยก่อนเรียนที่มีภาวะปกติกับกลุ่มที่มีภาวะทุพโภชนาการตามลักษณะพฤติกรรมดังนี้ ๒.๑ การเคยเปิดรับสื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลในการรับสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็ก ระหว่างกลุ่มมารดาไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ ๒.๒ ความบ่อยครั้งในการเปิดรับสื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคลในการรับสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็ก ระหว่างกลุ่มมารดาไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ ๓. การเคยนำสารเกี่ยวกับการเลี้ยงดูเด็กไปปฏิบัติ จากการใช้สื่อมวลชน สื่อเฉพาะกิจ และสื่อบุคคล ระหว่างกลุ่มมารดา[ไม่]มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ ๐.๐๕ การที่ผลการวิจัยที่ไม่เป็นไปตามสมมุติฐานที่ตั้งไว้แสดงให้เห็นถึงความไม่เกี่ยวข้องระหว่างภาวะโภชนาการกับพฤติกรรมการเปิดรับสื่อ กล่าวคือ พฤติกรรมการเปิดรับสื่อไม่สามารถชี้ภาวะโภชนาการได้