การติดตามตรวจสอบไนโตรเจนไดออกไซด์โดยแพสซีพก๊าซแซมเปลอ

Abstract

การวิจัยศรั้งนี้ใช้ แพสซีพก๊าซแซมเปลอในการติดตามตรวจสอบก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ที่บุคคลได้รับสัมผัส ในบรรยากาศภายในและภายนอกที่พักอาศัย บรรยากาศทั่วไปในเขตกรุงเทพมหานครและจังหวัดนครปฐม และความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์กับผลกระทบสุขภาพของระบบทางเดินหายใจ จากการวิเคราะห์แบบสอบถาม ATS-DLD 78 ฉบับภาษาไทย กลุ่มตัวอย่างคือ นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยจำนวน 50 คน และกลุ่มเปรียบเทียบคือ นักศึกษามหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายาจำนวน 15 คน พบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างการได้รับสัมผัสปริมาณก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์กับอาการทางโรคระบบทางเดินหายใจอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในขณะที่ไม่พบความสัมพันธ์ในกลุ่มเปรียบเทียบ โดยปริมาณก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ที่บุคคลได้รับสัมผัสในระยะเวลา 24 ชั่วโมง ในกลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 31.86±16.75 ppb มีความสัมพันธ์กับการได้รับสัมผัสขณะอยู่ภายนอกที่พักอาศัยที่ระดับนัยสำคัญ p<0.05 1 (R=0.860 ขณะอยู่ภายนอกที่พักอาศัย) กลุ่มเปรียบเทียบ ได้รับสัมผัสก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์เฉลี่ย 4.95 ±1.93 ppb ผลการตรวจวัดปริมาณก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ในบรรยากาศภายในและภายนอกที่พักของกลุ่มตัวอย่างในเขตกรุงเทพมหานคร พบว่า มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p<0.05 (R=0.532) โดยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 14.68±9.26 ppb และ 21.40±16.62 ppb ตามสำตับขณะที่กลุ่มเปรียบเทียบมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.83±1.73 ppb และ 5.34±2.14 ppb เช่นเดียวกับปริมาณก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ไนบรรยากาศทั่วไปบริเวณสถานศึกษาทั้ง 2 แห่ง พบว่า ผลการตรวจวัดที่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 21.47±5.35ในขณะที่มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายามีค่าเฉลี่ยเท่ากับ5.58±0.31 ppb ซึ่งมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ p<0.05