ปัจจัยทางสังคมที่มีผลต่อการกระทำผิดซ้ำของเด็กและเยาวชน : ศึกษากรณีสถานฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทางสังคมที่มีผลต่อการกระทำผิดซ้ำ และเพื่อศึกษาถึงลักษณะทั่วไปและลักษณะการกระทำผิดรวมทั้งศึกษาแนวทางในการป้องกัน และแก้ไขปัญหาดังกล่าวต่อไป โดยมีขอบเขตการศึกษาวิจัยเฉพาะเด็กและเยาวชนซึ่งอยู่ใน สถานฝึกและอบรมในเขตกรุงเทพมหานครและเป็นการศึกษาวิจัยเฉพาะปัจจัยทางด้านสังคม โดยใช้การวิจัยเชิงสำรวจและการวิจัยทางมานุษยวิทยาในการเก็บรวบรวมข้อมูล เครื่องมือที่ใช้ ในการเก็บรวบรวมข้อมูลคือ แบบสอบถาม โดยสุ่มตัวอย่างจากเด็กและเยาวชนในสถานฝึกและ อบรมบ้านกรุณา บ้านอุเบกขา และบ้านปรานี จำนวน 169 ราย และใช้การสัมภาษณ์เจาะลึก จำนวน 10 ราย ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการทางสถิติคือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลยเลขคณิต และ การทดสอบความสัมพันธ์ด้วยค่าไคสแควร์ ( Chi-square ) ซึ่งทดสอบด้วยความแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และวิธีการวิจัยเชิงมานุษยวิทยาในการวิเคราะห์เนื้อหา ข้อมูลจากการสัมภาษณ์สำหรับข้อมูลทางมานุษยวิทยา ผลการวิจัยพบว่า เด็กและเยาวชนที่กระทำผิดซ้ำมากที่สุดมีอายุเฉลี่ย 17.1 ปี ส่วนใหญ่จบการศึกษาชั้นประถมปีที่ 6 และกระทำผิดฐานยาเสพติดมากที่สุด ปัจจัยด้าน สภาพแวดล้อมภายหลังออกจากสถานฝึกอบรม การคบเพื่อน ฐานะทางเศรษฐกิจและประเภท ความผิดมีความสัมพันธ์กับการกระทำผิดซํ้า อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนปัจจัยด้านความ สัมพันธ์ในครอบครัว บริเวณชุมชนที่อยู่อาศัย และการขัดเกลาในสถานฝึกอบรมไม่มีความ สัมพันธ์กับการกระทำผิดซํ้า