การพัฒนาระบบกล้องคู่สำหรับการถ่ายภาพเชิงเทคนิค

Abstract

การถ่ายภาพเชิงเทคนิคเป็นเทคนิคการวิเคราะห์ชิ้นงานศิลปะแบบไม่ทำลายตัวอย่าง ซึ่งถูกใช้เป็นเครื่องมือสำหรับการวิเคราะห์และประเมินงานศิลปะ เช่น การตรวจสอบร่องรอยการซ่อมแซมชิ้นงาน การเลือกวิธีอนุรักษ์ให้เหมาะสมกับสภาพชิ้นงานนั้น การระบุกลุ่มของสารสีที่ใช้ในชิ้นงาน และการดูสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้ชั้นสีที่ตามนุษย์ไม่สามารถมองเห็น การถ่ายภาพเชิงเทคนิคนี้ใช้กล้องถ่ายภาพดิจิทัลที่ดัดแปลงโดยถอดฟิลเตอร์ที่ให้แสงขาวผ่านออก ทำให้กล้องถ่ายภาพสามารถเก็บข้อมูลคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าในช่วงความยาวคลื่นประมาณ 360 - 1,000 นาโนเมตร วิธีการถ่ายภาพสำหรับเทคนิคนี้ใช้แหล่งแสงและฟิลเตอร์สามชนิดที่แตกต่างกันจึงทำให้ต้องใช้เวลาในการเปลี่ยนแหล่งแสงและฟิลเตอร์ในขั้นตอนการถ่ายภาพ งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการพัฒนาระบบถ่ายภาพสำหรับการถ่ายภาพเชิงเทคนิค เพื่อลดเวลาที่ใช้และลดความยุ่งยากในขั้นตอนการถ่ายภาพ ด้วยการสร้างระบบกล้องคู่ ถ่ายภาพเชิงเทคนิคโดยใช้กล้องถ่ายภาพดิจิทัลปกติกับกล้องถ่ายภาพดิจิทัลที่ถูกดัดแปลงที่สามารถถ่ายภาพได้พร้อมกัน เปรียบเทียบระบบที่ใช้กล้องดิจิทัลสะท้อนภาพเลนส์เดี่ยวประสิทธิภาพสูง (DSLR) กับระบบที่ใช้กล้องดิจิทัลไร้กระจก ใช้เลนส์มุมกว้างและเลนส์มุมปกติ ระบบแนวตั้งและแนวนอน เปรียบเทียบคุณภาพของภาพ ทดสอบและแก้ไขความบิดเบี้ยวและปัญหาขอบมืด สร้างระบบกล้องคู่ 8 ระบบ เปรียบเทียบความคลาดเคลื่อนการกันภาพเหลื่อม กำหนดพื้นที่ใช้งานได้ สร้างตารางเปรียบเทียบระบบ ระบบที่ใช้กล้อง DSLR กับเลนส์มุมกว้างระบบแนวตั้งให้ผลลัพท์ที่ดีที่สุด และเมื่อใช้ร่วมกับแหล่งแสงอินฟราเรด 850 นาโนเมตร จะสามารถลดเวลาที่ใช้ในการถ่ายภาพได้ 47.1% เมื่อเทียบกับระบบกล้องเดี่ยว สามารถระบุสารสีได้ 4 ใน 5 ชนิด และได้สร้างโปรแกรมสำหรับการประมวลผลภาพจากระบบกล้องคู่