ประสิทธิผลและความปลอดภัยของยากลุ่มสแตตินในผู้ป่วยโรคสมองขาดเลือด ระยะเฉียบพลันที่มีภาวะหัวใจห้องบนสั่นพริ้วในโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์

Abstract

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบย้อนหลังมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประสิทธิผลและความปลอดภัยของยา กลุ่มสแตตินในผู้ป่วยโรศสมองขาดเลือดระยะเฉียบพลันที่มีภาวะหัวใจห้องบนสั่นพริ้ว ดำเนินการเก็บข้อมูลจาก เวชระเบียนในผู้ป่วยโรคสมองขาดเลือดระยะเฉียบพลันที่มีภาวะหัวใจห้องบนสั่นพริ้วที่รับการรักษาครั้งแรกใน โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย ในช่วงเดือนมกราคม 2557 ถึงเดือนธันวาคม 2561 จากผู้ป่วยทั้งหมด จำนวน 78 คน โดยแบ่งผู้ป่วยออกเป็น 3 กลุ่มย่อย ได้แก่ กลุ่มที่ไม่ได้รับยาสแตติน (non-statin) 13 คน (ร้อย ละ 16.7) กลุ่มที่ได้รับยาสแตตินชนิด low-to-moderate 15 คน (ร้อยละ 19.2) และกลุ่มที่ได้รับยาสแตติน ชนิด high -intensity 49 คน (ร้อยละ 62.8) ผลการศึกษาพบผู้ป่วยที่มีการกลับเป็นซ้ำของโรคหลอดเลือดสมอง ชนิดสมองขาดเลือดจำนวน 10 คน (ร้อยละ 12.8) โดยพบในกลุ่มที่ได้รับยาสแตตินชนิด high-intensity มาก ที่สุด จำนวน 8 คน (ร้อยละ 10.3) และพบในกลุ่มที่ได้รับยาสแตตินชนิด low-to-moderate และกลุ่มผู้ป่วยที่ ไม่ได้รับยาสแตตินอย่างละ 1 คน (ร้อยละ 1.3 โดยพบระยะเวลาในการกลับเป็นซ้ำของโรคหลอดเลือดสมอง ชนิดสมองขาดเลือดเฉลี่ย 478.7 วัน และจากการวิเคราะห์ทางสถิติโดยใช้ Kaplan-Meier cuive พบค่าเฉลี่ย ของระยะเวลาการรอดจากกรกลับเป็นซ้ำของโรคหลอดเลือดสมองชนิดสมองขาดเลือดในกลุ่มที่ได้รับยาสแต ตินชนิด high-intensity และกลุ่มที่ไม่ได้รับยาสแตตินชนิด high-intensity เท่ากับ 1,304.94 วัน และ 1,383.62 วัน ตามลำดับ และเมื่อทดสอบความแตกต่างทางสถิติด้วย Chi-square พบว่า ไม่แตกต่างอย่างมี นัยสำคัญทางสถิติ (P = 0.242) นอกจากนี้พบผลการเกิดเลือดออกในสมองในผู้ป่วยจำนวน 2 คน (ร้อยละ 2.6) โดยพบในกลุ่มที่ไม่ได้รับยาสแตติน 1 คน (ร้อยละ 1.3) และกลุ่มที่ได้รับยาสแตตินชนิด high-intensity 1 คน (ร้อยละ 1.3) ดังนั้นจึงสรุปได้ว่า ยาสแตตินชนิด high -intensity ไม่สามารถช่วยลดการกลับเป็นซ้ำของโรค หลอดเลือดสมองชนิดสมองขาดเลือดในผู้ป่วยโรคสมองขาดเลือดระยะเฉียบพลันที่มีสิ่มเลือดมาจากหัวใจ แต่ผล ของยาสแตตินต่อการเกิดเลือดออกในสมองยังไม่ชัดเจน