การเปลี่ยนแปลงของยีนที่เกี่ยวข้องกับภาวะขาดออกซิเจนในสมองส่วนฮิปโปแคมปัสและ ซีรีบรัลคอร์เท็กซ์หนูแรทความดันโลหิตสูงชนิดเกิดขึ้นได้เอง

Abstract

ความดันโลหิตสูงเป็นภาวะที่เกิดจากการมีความดันในหลอดเลือดขณะหัวใจบีบตัวและคลายตัวสูงมากกว่าระดับปกติ ซึ่งภาวะนี้สามารถส่งผลต่อการทำงานของระบบไหลเวียนโลหิต ทำให้เลือดไปเลี้ยงส่วนต่าง ๆ ของร่างกายลดลงรวมถึงสมอง อันนำมาสู่ภาวะขาดเลือดและภาวะพร่องออกซิเจนได้ โดยภาวะพร่องออกซิเจนที่เกิดขึ้นจากการเหนี่ยวนำดังกล่าวสามารถกระตุ้นการทำงานของยีนในสมองซึ่งมีความสำคัญต่อการทำงานของสมองในบริเวณนั้น ๆ อย่างไรก็ตามการศึกษาความสัมพันธ์ของระยะเวลาของการเกิดความดันโลหิตสูงและการแสดงออกของยีนในสมองที่เกี่ยวข้องกับการเกิดภาวะพร่องออกซิเจน โดยเฉพาะสมองส่วนฮิปโปแคมปัสและซีรีบรัลคอร์เท็กซ์นั้นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงของความดันโลหิตและการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับภาวะพร่องออกซิเจน ได้แก่ ยีน hypoxia inducible factor-1α (HIF-1α) และยีน heme oxygenase-1 (HO-1) ในสมองส่วนฮิปโปแคมปัสและซีรีบรัลคอร์เท็กซ์ของหนูแรทความดันโลหิตสูงชนิดเกิดขึ้นได้เอง (SHR/KyoMlac) นำหนู SHR/KyoMlac และหนูความดันปกติ (WMN/NrsMlac) เพศผู้ที่มีอายุเท่ากัน ได้แก่ 6, 12, 24 และ 36 สัปดาห์ ทำการการุณยฆาตและเก็บสมองทั้งสองส่วนมาทำการตรวจสอบการแสดงออกของยีนดังกล่าวโดยเทคนิค qRT-PCR พบว่าอายุที่มากขึ้นไม่ได้ส่งผลต่อการแสดงออกของยีน HIF-1α ในสมองส่วนฮิปโปแคมปัสและซีรีบรัลคอร์เท็กซ์ของทั้ง WMN/NrsMlac และ SHR/KyoMlac และเมื่อเปรียบเทียบการแสดงออกของยีน HO-1 ระหว่าง WMN/NrsMlac และ SHR/KyoMlac พบว่ามีการแสดงออกของยีน HO-1 สูงขึ้นในสมองส่วนฮิปโปแคมปัสของ SHR/KyoMlac ที่อายุ 6, 12, 24, และ 36 สัปดาห์ แต่ไม่พบในสมองส่วนซีรีบรัลคอร์เท็กซ์ ใน WMN/NrsMlac พบว่ามีการแสดงออกของยีน HO-1 มากขึ้นที่อายุ 24 สัปดาห์ สรุปได้ว่าความดันโลหิตสูงส่งผลต่อการแสดงออกของยีนที่เกี่ยวข้องกับภาวะพร่องออกซิเจนในสมองส่วนฮิปโปแคมปัสซึ่งตรวจพบได้ตั้งแต่ช่วงแรกของการเกิดความดันโลหิตสูง