การประเมินอภิมานการใช้แบบจำลองซิปในการประเมินโครงการการศึกษา

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อวิเคราะห์รูปแบบการนำแบบจำลองซิปมาใช้ในการประเมินกลุ่มประชากรคือ วิทยานิพนธ์และผู้ทำวิทยานิพนธ์ในระดับบัณฑิตศึกษาที่ใช้แบบจำลองซิปในการประเมินจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มหาวิทยาลัยขอนแก่น มหาวิทยาลัยนเรศวร มหาวิทยาลัยศิลปากร มหาวิทยาลัยมหิดล มหาวิทยาลัยเกริก มหาวิทยาลัยรามคำแหง และสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบประเมินและแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยการ วิเคราะห์เนื้อหา ค่าสถิติพื้นฐาน วิเคราะห์ความแปรปรวนและวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณด้วยโปรแกรม SPSS/PC+ ผลการวิเคราะห์รูปแบบการนำแบบจำลองซิปมาใช้ในการประเมินพบว่า มีทั้งหมด 5 รูปแบบ รูปแบบที่นิยมใช้มากที่สุด (73.90) ได้แก่ การใช้แบบจำลองซิปประเมินขณะที่โครงการกำลังดำเนินอยู่ จนกระทั่งโครงการสิ้นสุดโดยประเมินสภาวะแวดล้อมและปัจจัยเบื้องต้นย้อนหลังแล้วจึงประเมินกระบวนการและการผลิต แต่ผลการประเมินแต่ละส่วนไม่มีผลต่อการตัดสินใจดำเนินการในขั้นต่อมาด้านการนำผลการประเมินไปใช้ในการตัดสินใจ ผู้ประเมินส่วนใหญ่ไม่ได้นำผลการประเมินเสนอผู้บริหารในการตัดสินใจทั้งระหว่างดำเนินโครงการและสิ้นสุดโครงการ คุณภาพงานประเมินโดยใช้แบบจำลองซิปโดยเฉลี่ยอยู่ในระดับดี งานประเมินที่ใช้รูปแบบจำลองซิปต่างกันมีคุณภาพงานประเมินแตกต่างกัน ผลการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณพบว่า ปัจจัยรูปแบบการนำแบบจำลองซิปไปใช้ในประเมิน สามารถทำนายคุณภาพงานประเมินได้อย่างมีนัยสำคัญซึ่งสามารถอธิบายความแปรปรวนได้ร้อยละ 24.90