พฤติกรรมจริยธรรมของตัวละครเอกชาวจีนในนวนิยายไทย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ศึกษาถึงรูปแบบการดำเนินชีวิตที่จะนำมาใช้เป็นแบบอย่างที่ดีของคนสมัยใหม่ โดยการสำรวจและวิเคราะห์เนื้อหาด้านพฤติกรรมจริยธรรมของตัวละครเอกชาวจีนซึ่งสะท้อนอยู่ในนวนิยายเรื่องชาวจีนในเมืองไทย ได้แก่ ตันส่วงอู๋ ในจดหมายจากเมืองไทย, ก๋ง ในอยู่กับก๋ง, แป๊ะกิม ในกตัญญูพิศวาส, ทิจือ ในไผ่ต้องลม, เผิง เทียนชื่อ ในกระท่อมไม้ไผ่ และเหลียง สือพาณิชย์ ในลอดลายมังกร รวมทั้งศึกษาทัศนะของผู้เขียนเกี่ยวกับชาวจีนและหลักจริยธรรมของชาวจีน ในฐานะที่แหล่งที่มาของสาร รวม 4 ท่าน คือ โบตั๋น, หยก บูรพา, โสภาค สุวรรณ และ ประภัสสร เสวิกุล โดยใช้วิธีการศึกษาด้วยการสัมภาษณ์และวิเคราะห์จากเนื้อหาในนวนิยายและเอกสารต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่าตัวละครเอกชาวจีนที่ศึกษานี้มีรูปแบบในการดำเนินชีวิตที่เน้นในเรื่องจริยธรรมเป็นหลัก โดย ตันส่วงอู๋, ก๋ง และ เหลียง สือพาณิชย์ มีพฤติกรรมจริยธรรมด้านความมีเหตุผลอยู่ในอันดับที่หนึ่ง ส่วนจริยธรรมที่เป็นแกนนำความประพฤติของ แป๊ะกิม, ทิจือ และ เผิง เทียนชื่อ ในอันดับสูงสุด ได้แก่ ความเมตตา กรุงณา ความกตัญญูกตเวที และความกล้าทางจริยธรรม ตามลำดับ นอกจากนั้น การวิจัยได้พบเช่นกันว่าตัวละครเอกเหล่านั้นได้แสดงให้เห็นระดับเหตุผลแห่งการกระทำในภาพรวมในระดับเพื่อผู้อื่นและสังคมมากที่สุด รองลงมาคือ เพื่ออุดมคติ เพื่อตนเอง และ ตามแรงกดดันของสภาวะสังคม และจากการวิเคราะห์เนื้อหานวนิยาย ผู้วิจัยได้พบว่ารูปแบบการดำเนินชีวิตของตัวละครเอกทั้งหกสามารถจำแนกตามลักษณะพฤติกรรมทางจริยธรรมได้ 4 แบบ คือ พฤติกรรมจริยธรรมที่เน้นหนักในด้านการครองเรือนและการดำเนินชีวิตในสังคม ได้แก่ ตันส่วงอู๋ และ ก๋ง พฤติกรรมจริยธรรมที่เน้นหนักในการดำเนินชีวิตในสังคม ได้แก่ แป๊ะกิม และ เผิง เทียนชื่อ พฤติกรรมจริยธรรมที่เน้นหนักในด้านการบริหารงานและการดำเนินชีวิตในสังคม ได้แก่ ทิจือ และพฤติกรรมจริยธรรมที่เน้นหนักในด้านการครองเรือนและการบริหารงาน ได้แก่ เหลียง สือพาณิชย์ ผลการศึกษาความคิดเห็นของผู้เขียนพบว่า ทัศนคติต่อชาวจีนและหลักจริยธรรมของชาวจีนมี 3 ประการด้วยกัน คือ ทัศนคติในด้านบวก เป็นของ โสภาค สุวรรณ และ ประภัสสร เสวิกุล ส่วนทัศนคติที่ค่อนข้างเป็นไปในทางลบและทัศนคติที่มีทั้งด้านบวกและด้านลบ ได้แก่ โบตั๋น และ หยก บูรพา ตามลำดับ ทั้งนี้ผลจากการวิจัยได้ชี้ให้เห็นข้อสังเกตประการหนึ่งว่า ในขณะที่เขียนนวนิยายแต่ละเรื่อง ผู้ส่งสารหรือผู้เขียนทั้ง 4 ท่าน ได้แสดงบทบาทในการร่วมพัฒนาสังคมด้วยการสอดแทรกสาระที่สำคัญลงในนวนิยายของตน ผ่านทางเนื้อเรื่อง คำบรรยาย หรือถ้อยคำสนทนาของตัวละครทั้งทางตรงและทางอ้อม