ระบบการจัดตารางการซ่อมและการจัดการอะไหล่ : กรณีศึกษาผู้ประกอบการรถปรับอากาศ ไมโครบัส

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาการจัดลำดับการซ่อมรถเพื่อลด เวลารอคอยระหว่างการซ่อมแซมและจัดสำรองอะไหล่งานซ่อม ของบริษัทเดินรถประจำทางปรับอากาศไมโครบัส งานวิจัยนี้ได้ถูกแบ่งเป็น 2 ส่วนคือ การจัดลำดับงานซ่อมใหม่เพื่อหาวิธีที่จะลดเวลารอคอยระหว่างการซ่อมแซมซึ่ง จากเดิมบริษัทไมโครบัส ได้ทำการจัดลำดับการซ่อมโดยใช้เกณฑ์ รถคันไหนมาถึงก่อนจะได้รับบริการก่อน (FCFS) ซึ่งผลจากการจัดลำดับงานด้วยวิธีนี้ทำให้มีรถจอดรอค้างเป็นจำนวนมาก ซึ่งผลจากการวิจัยได้เสนอวิธีการจัดลำดับงานซ่อมแซมใหม่คือ การจัดลำดับการซ่อมแบบ Short Processing Time (SPT) ซึ่งมีเกณฑ์ในการจัดลำดับคือ งานที่ใช้เวลาในการซ่อมน้อยที่สุดจะได้รับการให้บริการก่อน และการจัดลำดับแบบ Hodgson's Algorithm ซึ่งมีเกณฑ์ในการจัดลำดับคือรถที่ซ่อมเสร็จไม่ทันเวลาส่งมอบจะได้รับการให้ บริการทีหลัง โดยในงานวิจัยได้ทำการทดสอบผลของการจัดลำดับการซ่อม โดยการสร้างแบบจำลองของระบบงานซ่อม แล้วจึงนำผลลัพธ์ที่ได้จากการจัดลำดับทั้ง 3 วิธีดังกล่าวมาทำการทดสอบค่าทางสถิติที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 ซึ่งผลที่ได้พบว่า การจัดลำดับแบบ SPT และ Hodgson's Algorithm สามารถลดเวลารอคอยระหว่างการซ่อมแซมได้โดยเฉลี่ย 60 นาที/วัน/คัน และสามารถเพิ่ม % ความพร้อมในการใช้งานของรถ(%รถที่ซ่อมเสร็จทันกำหนด) มากขึ้นกว่าเดิม 10.2% การจัดสำรองอะไหล่งานซ่อม เนื่องจากการจัดการอะไหล่ของบริษัทไมโครบัส ได้ทำการจัดการอะไหล่โดยใช้ความชำนาญของพนักงานเป็นหลักจึงทำให้อะไหล่หลาย ชนิดมีการขาดแคลน ในขณะที่อะไหล่บางชนิดมีมาก เกินความจำเป็น นอกจากนี้การกำหนดนโยบายการดูแลอะไหล่ได้ให้ความสำคัญทัดเทียบกันหมด งานวิจัยนี้จึงเสนอการจัดการอะไหล่โดยจัดกลุ่มอะไหล่ตามความสำคัญ โดยใช้เทคนิค ABC Analysis แล้วจึงกำหนดนโยบายการควบคุมดูแลอะไหล่แต่ละกลุ่มอย่างเหมาะสม นอกจากนี้ยังทำการกำหนด ปริมาณสั่งซื้อ, จุดสั่งซื้อและมูลภัณฑ์กันชน (Safety Stock) โดยคำนึงถึงปัจจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งจากการเปรียบเทียบพบว่าสามารถ ประหยัดค่าใช้จ่ายในการจัดการอะไหล่ได้ประมาณ 3,132,170 บาทต่อปี