La fonction de l'objet dans trois oeuvres romanesques d'alain robbe-grillet : "les gommes", "le voyeur", et "la jalousie"

Abstract

ในขณะที่ศึกษาผลงานซึ่งถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของนวนิยายประเภท “นูโวโรมอง” โดยเฉพาะอย่างยิ่งนวนิยายของ อะแลง รอบบ์-กรีเย่ต์ นี้เราจะกล่าวได้เลยว่า “ผู้เล่า” ให้ความสำคัญเป็นพิเศษแก่วัตถุโดยจะพรรณนาอย่างละเอียด และแม้แต่กับวัตถุที่เราคิดว่า ไม่สำคัญ เช่น เสาหลักกิโลเมตร หรือทุ่นใช้สำหรับผูกเรือในเรื่อง “เลอวัวเยอร์” เนื่องจากว่าวัตถุเหล่านั้นปรากฏต่อสายตาของ “ผู้เล่า” เพราะความคิดที่ค่อนข้างพิเศษเรื่องวัตถุนี้ และเพราะการริเริ่มใช้เทคนิคใหม่ ๆ เช่น เทคนิคการพรรณนาเชิงปรนัย และเชิงเรขาคณิต นวนิยายของรอบบ์-กรีเย่ต์จึงทำให้ผู้อ่านเข้าไม่ค่อยถึง และบางครั้งยังถูกตีความไขว้เขวไปอีกจากนักวิจารณ์ที่เชื่อว่าได้เห็นแต่การพรรณนาพื้นผิว (ของวัตถุ) ในนวนิยาย ค่าของวัตถุในงานของรอบบ์-กรีเย่ต์ไม่ได้จำกัดอยู่เฉพาะแต่เป็นเพียงปรากฏการณ์เท่านั้น แต่ยังมีบทบาทอีกด้วย วัตถุที่ “ผู้เล่า” เล่าซ้ำไปซ้ำมาสามารถใช้เป็นสิ่งสนับสนุนอารมณ์ของตัวละครและสะท้อนให้เห็นแก่นเรื่องได้ ยางลบในเรื่อง “เลส์กอมม์” นำไปสู่เรื่อง โอดิปุส (Oedipe-Roi) เส้นเชือกในเรื่อง “เลอวัวเยอร์” สะท้อนให้เห็นจิตวิปริตของมาทิแอสในขณะที่ตัวตะขาบในเรื่อง “ลาชาลูซี” สะท้อนให้เห็นความหมกมุ่นของ “ผู้เล่า” ที่กลัวว่าภรรยาจะมีความสัมพันธ์จริง ๆ กับแฟรงค์เพื่อนบ้าน วัตถุทั้งสามนี้แสดงให้เห็นการใช้ประโยชน์อย่างใหม่จากวัตถุที่จะช่วยให้งานของรอบบ์-กรีเย่ต์เข้าถึงความสมจริงแบบใหม่โดยอาศัยความเป็นจริงของวัตถุ