การนำนโยบายโสเภณีเด็กไปปฏิบัติ

Abstract

การศึกษาวิจัยเรื่อง การนำนโยบายโสเภณีเด็กไปปฏิบัติ เป็นการศึกษาวิจัยเอกสารและวิจัยแบบสำรวจ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือตำรวจนครบาลจำนวน 196 คน โสเภณีเด็กจำนวน 45 คน การศึกษาครั้งนี้ได้กำหนดสมมติฐานไว้ดังนี้ คือ ประสิทธิภาพในการนำนโยบายการปราบปรามโสเภณีเด็กไปปฏิบัติสำเร็จจะมากหรือน้อยเพียงใดนั้นขึ้นอยู่กับปัจจัยดังต่อไปนี้นโยบาย บุคลากร งบประมาณ วัสดุอุปกรณ์ และความร่วมมือของโสเภณีเด็ก จากการศึกษาวิจัยครั้งนี้พบว่าการดำเนินนโยบายการปราบปรามโสเภณีเด็กเป็นสิ่งที่ดี สอดคล้องกับสภาพการณ์ทาง แต่ลักษณะการดำเนินนโยบายยังขาดความต่อเนื่อง ในการดำเนินงานการปราบปรามของตำรวจนั้น พบว่า ตำรวจยังขาดความพร้อมทางด้านงบประมาณ กำลังพล, วัสดุอุปกรณ์ มาตรการทางกฎหมายไม่สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางสังคม พระราชบัญญัติปรามการค้าประเวณี 2503 ได้ใช้บังคับมานานแล้วข้อบัญญัติไม่ครอบคลุมถึงโสเภณีเด็ก รวมทั้งบทลงโทษผู้ค้าประเวณีโทษเบาบางมาก และขาดความร่วมมือจากโสเภณีเด็ก ซึ่งทำให้การนำนโยบายไปปฏิบัติยังไม่ประสบผลสำเร็จ