มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมและส่งเสริมตัวแทนนายหน้าประกันภัย

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อทำการศึกษาว่า กฎหมายไทยมีมาตรการในการควบคุมกำกับ สอดส่อง ดูแล และสิ่งเสริมตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัยเพียงใด หากกฎหมายที่มีอยู่ในปัจจุบันยังไม่เป็นการเพียงพอในอันที่จะรองรับธุรกิจประกันภัยของประเทศไทย จะต้องมีการปฏิรูปโดยการบัญญัติกฎหมายหรือสร้างหลักปฏิบัติเพิ่มเติมเกี่ยวกับธุรกิจประกันภัยอย่างไร ผู้วิจัยได้ทำการวิเคราะห์เทียบเคียงกับกฎหมายต่างประเทศ คือกฎหมายอังกฤษ กฎหมายในมลรัฐต่าง ๆ ของสหรัฐอเมริกา กฎหมายญี่ปุ่น และกฎหมายสิงคโปร์ เพื่อให้ทราบถึงข้อบกพร่องของการบังคับใช้กฎหมายไทยตลอดจนการหาแนวทางที่เหมาะสมและมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงแก้ไขบทบัญญัติของกฎหมาย โดยมีวัตถุประสงค์ให้ตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัยรวมทั้งบุคคลที่เกี่ยวข้อง โดยเฉพาะผู้บริโภค สามารถรับรู้ถึงบทบาท สิทธิ หน้าที่ และความรับผิดชอบของตนได้อย่างชัดเจน จากการวิจัยพบว่า มาตรการทางกฎหมายในการควบคุม กำกับ สอดส่อง ดูแล และส่งเสริมตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัยของประเทศไทย มีกฎหมายที่เกี่ยวข้องโดยตรงเพียงสองฉบับ คือพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535 และพระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ. 2535 ซึ่งกฎหมายทั้งสองฉบับดังกล่าวไม่ได้บัญญัติถึงบทบาท สิทธิ หน้าที่ และความรับผิดชอบของตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัย รวมทั้งบุคคลที่เกี่ยวข้อง จึงอาจทำให้เกิดปัญหาและความสับสน เมื่อเกิดกรณีพิพาท แม้ว่าจะมีการนำประมวลกฎหมายแพ่งพาณิชย์ซึ่งเป็นกฎหมายเอกชนมาใช้ในส่วนที่พระราชบัญญัติทั้งสองฉบับไม่มีบทบัญญัติถึงโดยตรงก็ตาม แต่เนื่องจากการประกันภัยเป็นธุรกิจที่มีธรรมเนียมปฏิบัติเฉพาะและเป็นสากล อีกทั้งพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535 และ พระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ. 2535 ซึ่งได้ก่อตั้งตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัยเป็นกฎหมายมหาชน ดังนั้นตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัยจึงไม่ใช่ตัวแทนนายหน้าตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ การนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ซึ่งเป็นกฎหมายเอกชนมาปรับใช้โดยอนุโลม จึงไม่เป็นการถูกต้อง นอกจากนั้นจากการวิจัยยังพบอีกว่าพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535 และพระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ. 2535 ในส่วนที่เกี่ยวกับการกำกับ สอดส่อง ดูแล และส่งเสริม ยังไม่ชัดเจนและยังไม่ได้ดำเนินการดังนั้นจึงมีส่วนทำให้การให้ความคุ้มครองแก่ผู้บริโภคในสัญญาประกันภัยไม่ดีพอ จึงได้วิเคราะห์หามาตรการในการเยียวยาดังกล่าว ประกอบกับในขณะนี้ประเทศไทยยังขาดองค์กรทั้งภาครัฐ และเอกชนเพื่อ กำกับ ดูแล และส่งเสริมตัวแทนประกันภัยและนายหน้าประกันภัยให้รัดกุมและชัดเจน วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงได้วิเคราะห์ถึงองค์กรดังกล่าวด้วย