การศึกษาการปฎิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาล สังกัดกระทรวงสาธารณสุข ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ในด้านต่าง ๆ 10 ด้าน จำแนกตามภูมิหลังของนักศึกษาพยาบาล การกำกับตนเองด้านการเรียนของนักศึกษาพยาบาล การรับรู้พฤติกรรมการดูแลของอาจารย์พยาบาล กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาพยาบาลหลักสูตรพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 3 วิทยาลัยพยาบาลสังกัดกระทรวงสาธารณสุข ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 615 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับภูมิหลังของนักศึกษาพยาบาล แบบวัดการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาล แบบวัดกำกับตนเองด้านการเรียนของนักศึกษาพยาบาลที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นเอง และแบบวัดพฤติกรรมการดูแลของอาจารย์พยาบาลของปรัชญานันท์ เที่ยงจรรยา (2539) วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติโดยการหาจำนวนร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (Oneway Analysis of Varience) ทดสอบความแตกต่างรายคู่โดยวิธีการทดสอบของเชฟเฟ (Sheffe) ผลการวิจัยพบว่า 1. นักศึกษาพยาบาลมีการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กโดยรวมอยู่ในระดับสูง เมื่อวิเคราะห์เป็นรายด้าน พบว่าการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กอยู่ในระดับสูงทุกด้าน ยกเว้นด้านการส่งเสริมสัมพันธภาพระหว่างบุคคลในกระบวนการเรียนการสอน และด้านการช่วยเหลือเพื่อตอบสนองความต้องการของเด็ก 2. การเปรียบเทียบการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กของนักศึกษาพยาบาล พบว่านักศึกษาพยาบาลที่มี ภูมิหลังด้านคะแนนเฉลี่ยสะสมแตกต่างกัน มีการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กไม่แตกต่างกัน นักศึกษาพยาบาลที่มีภูมิหลังด้านประสบการณ์การดูแลเด็กสุขภาพดีในระดับสูง มีการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กแตกต่างจากนักศึกษาพยาบาลที่มีภูมิหลังด้านประสบการณ์การดูแลเด็กสุขภาพดีในระดับปานกลางและต่ำ นักศึกษาพยาบาลที่มีการกำกับตนเองด้านการเรียนในระดับสูง มีการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กแตกต่างจากนักศึกษาพยาบาลที่มีการกำกับตนเองด้านการเรียนอยู่ในระดับปานกลางและต่ำ และนักศึกษาพยาบาลที่มีการกำกับตนเองด้านการเรียนในระดับปานกลาง มีการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กแตกต่างจากนักศึกษาพยาบาลที่มีการกำกับตนเองด้านการเรียนอยู่ในระดับต่ำ นักศึกษาพยาบาลที่มีการรับรู้พฤติกรรมการดูแลของอาจารย์พยาบาลในระดับสูง มีการปฏิบัติการดูแลผู้ป่วยเด็กแตกต่างจากนักศึกษาพยาบาลที่มีการรับรู้พฤติกรรมการดูแลของอาจารย์พยาบาลอยู่ในระดับปานกลางและต่ำ โดยมีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 05