ทักษะการสื่อสารและกลวิธีการสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ ของผู้นำเยาวชนด้านการป้องกันยาเสพติด

Abstract

การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทักษะการสื่อสาร และกลวิธีการสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจของผู้นำเยาวชนด้านการป้องกันยาเสพติด เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิธีการทำสนทนากลุ่มกับกลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้นำเยาวชนชุดอบรมจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเยาวชนผู้เข้ารับการอบรมซึ่งเป็นตัว แทนนักเรียนจาก 5 โรงเรียน ใน 2 จังหวัดภาคตะวันออกเฉียงเหนือ โดยผลการศึกษาแสดงผลเป็น 2 ส่วนดังนี้คือ ส่วนที่ 1ทักษะการสื่อสารจากการวิจัยสามารถจำแนกประเภทของทักษะการสื่อสารได้เป็น 2 แบบใหญ่ ๆ คือ 1.1 ทักษะการสื่อสารแบบวัจนภาษาได้นำเสนอผ่านรูป แบบการสื่อสารในการอบรม 5 รูปแบบ คือ 1.1.1 รูปแบบการสนทนาเป็นการแลกเปลี่ยนข้อมูลข่าวสาร นำเสนอความคิดเห็นใหม่ ๆ บางครั้งเป็นลักษณะการสนทนาเชิงสั่งสอน ซึ่งแบ่งความสำคัญได้เป็น 2 ลักษณะ คือ การสั่งสอนโดยตรงกับการสั่งสอนโดยอ้อม 1.1 .2 รูปแบบการบรรยาย โดยจะมีการจัดแบ่งหัวข้อการบรรยายแบบ Cyclic order ผลัดเปลี่ยนหมูนเวียนกันทำงานตามที่ได้วางแผนไว้ 1.1.3 รูปแบบการตอบปัญหา มีลักษณะการถาม - ตอบ 1.1.4 รูปแบบการวางกฎข้อบังคับ เป็นการตอกยํ้าให้ตระหนักถึงอุดมการณ์เพื่อการพัฒนา เป็นการชี้แจงผลดีผลเสียที่ควรปฏิบัติ และที่ไม่ควรปฏิบัติเพื่อมุ่งสู่เป้าหมายความสำเร็จเพื่อการพัฒนา 1.1.5 รูปแบบกิจกรรม เป็นลักษณะหนึ่งของการให้ความรู้สอนแทรกเนื้อหาสาระผ่านการทำกิจกรรมแบบบันเทิงเป็นรูปแบบสบาย ๆ สอดรับกับวัตถุประสงค์และทำให้จดจำเนื้อหาได้อย่างแม่นยำ 1.2 ทักษะการสื่อสารแบบอวัจนภาษา เป็นการสื่อสารที่สอดแทรกเข้าอยู่ในตัวเนื้อหาการอบรมโดยพิจารณาถึงตัวผู้ส่งสารเป็นหลักจากการวิจัยนี้มี 2 รูปแบบ คือ 1.2.1 แบบแสดงภาษากาย 1.2.2 แบบการนิ่งเงียบ ส่วนที่ 2 กลวิธีการสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจของผู้นำเยาวชนด้านการป้องกันยาเสพติด พบว่าผู้นำเยาวชนชุดอบรมมีการใช้กลวิธีในการอบรม 10 วิธี ได้แก่ 2.1 การยกอุทาหรณ์ 2.2 การอุปมาอุปไมย 2.3 การใช้อุปกรณ์การสอน 2.4 การทำเป็นตัวอย่าง 2.5 การเล่นภาษา 2.6 อุบายเลือกคน 2.7 การรู้จักจังหวะและโอกาส 2.8 ความยืดหยุ่นในการใช้วิธีการ 2.9 การลงโทษและการให้รางวัล 2.10 กลวิธีแก้ปัญหาเฉพาะหน้า